Autor: Michał "Wittkacy" Witkowski
Urodził się w 1882 r. w Nagórzanach k. Sanoka w wielodzietnej rodzinie rolniczej. W 1900 r. wstąpił do zakonu Braci Mniejszych (Prowincji Bernardyńskiej) we Lwowie. Śluby wieczyste złożył w 1904 r., a następnie po odbyciu studiów teologicznych w Krakowie i we Lwowie otrzymał świecenia kapłańskie w dniu 1 lipca 1906 r. Jako duszpasterz pełnił kolejno obowiązki: kaznodziei w Wieliczce, magistra nowicjatu we Włocławku (1908-1911), magistra kleryków we Lwowie, kapelana ss. Bernardynek w Krakowie, administratora parafii Dżurków k. Kołomyi, kapelana wojskowego i duszpasterza Polonii na Węgrzech (1914-1918). W następnych latach był gwardianem klasztoru w Krakowie pw. św Bernardyna.
W 1930 r. za zgodą bpa łódzkiego Wincentego Tymienieckiego nabył parcelę na przedmieściu Łodzi, na której erygowano jego staraniem dom zakonny (1932). Następnie kierował w latach 1932-1937 budową klasztoru w Łodzi i Ogólnokształcącego Liceum Męskiego raz tymczasowego kościoła pw. św. Elżbiety
Dla pomocy w prowadzeniu i utrzymaniu gimnazjum oraz dla pracy charytatywnej wśród ubogich rodzin i samotnych matek, o. Pankiewicz założył Zgromadzenie Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla.
Po wybuchu II wojny światowej hitlerowcy wysiedlili zakonników z klasztoru na Dołach w Łodzi, zamieniając obiekt sakralny na garaże i stajnie. O. Anastazy nie opuścił jednak swojej placówki, ale zamieszkał w pobliżu kościoła, na terenie cmentarza, gdzie przetrwał do aresztowania przez Niemców i wywiezienia do obozu koncentracyjnego w Dachau, w 1941 r. Pomimo nieludzkich warunków obozowych, o. Anastazy nie upadał na duchu, ale "wszystkich pocieszał i był zawsze uśmiechnięty". W dniu 20 maja 1942 r. został zaliczony przez lekarza obozowego do grupy inwalidów, a następnie wywieziony z obozu wraz z 14 księżmi z tej grupy. Poniósł wraz z nimi śmierć męczeńską przez zagazowanie, w miejscowości Hertheim k. Linzu w północnej Austrii.
Był założycielem Zgromadzenia Sióstr Antonianek Od Chrystusa Króla i Gimnazjum Dla Ubogich Chłopców.
W 1930 r. za zgodą bpa łódzkiego Wincentego Tymienieckiego nabył parcelę na przedmieściu Łodzi, na której erygowano jego staraniem dom zakonny (1932). Następnie kierował w latach 1932-1937 budową klasztoru w Łodzi i Ogólnokształcącego Liceum Męskiego raz tymczasowego kościoła pw. św. Elżbiety
Dla pomocy w prowadzeniu i utrzymaniu gimnazjum oraz dla pracy charytatywnej wśród ubogich rodzin i samotnych matek, o. Pankiewicz założył Zgromadzenie Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla.
Po wybuchu II wojny światowej hitlerowcy wysiedlili zakonników z klasztoru na Dołach w Łodzi, zamieniając obiekt sakralny na garaże i stajnie. O. Anastazy nie opuścił jednak swojej placówki, ale zamieszkał w pobliżu kościoła, na terenie cmentarza, gdzie przetrwał do aresztowania przez Niemców i wywiezienia do obozu koncentracyjnego w Dachau, w 1941 r. Pomimo nieludzkich warunków obozowych, o. Anastazy nie upadał na duchu, ale "wszystkich pocieszał i był zawsze uśmiechnięty". W dniu 20 maja 1942 r. został zaliczony przez lekarza obozowego do grupy inwalidów, a następnie wywieziony z obozu wraz z 14 księżmi z tej grupy. Poniósł wraz z nimi śmierć męczeńską przez zagazowanie, w miejscowości Hertheim k. Linzu w północnej Austrii.
Był założycielem Zgromadzenia Sióstr Antonianek Od Chrystusa Króla i Gimnazjum Dla Ubogich Chłopców.
O autorze:
Niegdyś wielki górołaz, dziś psycholog pracowy;) Półprzewodnik. W ramach kursu przewodnickiego kilka lat temu popełnił rewelacyjną pracę przekrojową dotyczącą miejsc kultu i osób świętych w Beskidach.
Niegdyś wielki górołaz, dziś psycholog pracowy;) Półprzewodnik. W ramach kursu przewodnickiego kilka lat temu popełnił rewelacyjną pracę przekrojową dotyczącą miejsc kultu i osób świętych w Beskidach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz