Park Mużakowski, harmonijnie wpisany w otaczający krajobraz, jest prekursorem nowych założeń kompozycyjnych w zakresie kształtowania krajobrazu przestrzeni miejskich, a także punktem zwrotnym w rozwoju architektury krajobrazu jako odrębnej dyscypliny.
To jeden z najbardziej rozległych parków krajobrazowych w Europie. Położony jest po obu brzegach granicznej Nysy Łużyckiej. Po stronie polskiej zajmuje 522 ha, po stronie niemieckiej 206 ha; tu też usytuowana jest część rezydencjonalna zespołu.
Park założył na początku XIX wieku książę Herman von Pückler- Muskau, znany niemiecki twórca ogrodów krajobrazowych. Do kompozycji parku, perfekcyjnie wpisanego w naturalne wnętrze doliny rzeki, jej zbocza i wierzchowinę, włączono również łąki, pola i zadrzewienia śródpolne. Wznoszące się ponad doliną tarasy rzeczne wykorzystano do stworzenia powiązanych kompozycyjnie budowli i miejsc widokowych.
W realizacji projektu Pücklera w latach 1830-1845 uczestniczył wybitny architekt Karl Friedrich Schinkel. Był on autorem projektów przebudowy pałacu i budowli parkowych. Przez następne stulecie park był konserwowany i rozbudowywany zgodnie z Ideą twórcy przez kolejnych właścicieli majątku.
Park, podzielony w konsekwencji II wojny światowej granicą państwową, obejmuje od końca lat 1980. XX wieku polsko- niemiecki program rewaloryzacji. Jest on wyjątkowym przykładem ścisłej współpracy dwóch państw na rzecz ochrony wspólnego dziedzictwa i konserwacji krajobrazu kulturowego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz