Rdzawka - kościół zbójecki na stokach Piątkowej

 https://www.geocaching.com/geocache/GC38Y3B

49°34'34"N 19°56'22"E 

Uwaga na dzieci i psy! położony tuż przy ruchliwej Zakopiance

Więcej zdjęć: https://photos.app.goo.gl/px5gQgxU2sHio7W8A

Jadąc zakopianka z Chabówki w stronę Nowego Targu, pod Piatkowa (714 m n.p.m.) mija sie drewniany kościół ukryty w kepie drzew. Wiadomo, ze powstal w 1757 r., ale przez kogo zostal wzniesiony i dlaczego tak daleko od ludzkich siedzib? Bywa nazywany kosciólkiem na Piatkowej, w Rdzawce lub po prostu "u krzyza". Formalnie kosciól pw. sw. Krzyza jest filia parafii w Chabówce.

Wedlug legendy ufundowal go zamozny kupiec w miejscu, gdzie napadniety przez zbójników, wzywajac pomocy Bozej, zostal cudownie ocalony. Zbójnicy rzeczywiscie mogli upodobac sobie rejon Piatkowej, bowiem latwo tu bylo zaskoczyc kupiecka karawane pnaca sie mozolnie pod góre.

Po drugiej stronie ruchliwej szosy bije zródlo zwane Pocieszna Woda. Uwaza sie, ze jego woda ma uzdrawiajaca moc, leczaca zwlaszcza schorzenia oczu i nóg. Na takich obszarach czesto powstawaly kapliczki i miejsca kultu, wiec moze swiatynia ma zwiazek z cudownym zródelkiem? Jedno jest pewne - warto zatrzymac tu samochód i przez chwile oddac sie zadumie, podziwiajac rozlegla panorame Beskidów z wyraznie dominujaca nad nimi Babia Góra.

Przed kilkunastu laty budynek częściowo splonal w wyniku podpalenia, lecz zostal pieczołowicie odbudowany. Z zewnątrz jest oszalowany deskami. Otaczaja go soboty, czyli szerokie okapy, pod którymi chronili sie wierni oczekujacy na niedzielne nabożeństwo nieraz od sobotniego wieczoru. Do sciany prezbiterium przylega kaplica ze scena ukrzyżowania. Rosnace obok kosciólka stare lipy maja ponad 200 lat.

Dwa razy do roku odbywaja sie tu uroczystosci odpustowe - Swieto Znalezienia Krzyza Swietego w maju oraz Podwyzszenia Krzyza Swietego w czerwcu, obchodzone w najblizsza niedziele po przypadajacym na dzien powszedni swiecie. W kazda niedziele po mszy sw. na zyczenie kierowców swieci sie tu pojazdy mechaniczne.

Kościół pw. Św. Krzyża "na Obidowej" z II. poł. XVIII w.; odbudowany po pożarze w 1994 r.; jednonawowy, konstrukcji zrębowej; we wnętrzu polichromia wzorowana na oryginalnej wykonana współcześnie. Na zewnątrz świątynię otaczają częściowo podcienia (soboty). Od północy i od zachodu znajdują się otwarte kruchty zwieńczone falistymi szczycikami. Ściany i stropy świątyni w 1901 r. ozdobione zostały polichromią zakonserwowaną i wzbogaconą nowymi elementami w 1975 r. Autorem programu renowacji i projektu nowej polichromii był Józef Furdyna. Polichromia uległa zniszczeniu w czasie pożaru. Wyposażenie wnętrza skromne:- późnobarokowe ołtarze- rzeźba Chrystusa na krzyżu w półkoliście wykrojonej tęczy- na południowej ścianie wczesnobarokowe retabulum ołtarzowe z XVII w. z manierystyczną snycerką- w lewym ołtarzu przy tęczy rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem- w ołtarzach obrazy św. Franciszka i św. Mikołaja.

Sieniawa - kościół św. Antoniego

 

Więcej zdjęć: https://photos.app.goo.gl/SJjbp1uETnc6e4GYA

Kościół pw. Św. Antoniego Padewskiego z I. poł. XVIII w.; konstrukcji zrębowej, otoczony podcieniami; wnętrze: polichromia z 1845 r., wyposażenie gł. z poł. XVIII w. Świątynię otaczają otwarte podcienia (soboty) wsparte na słupach. We wnętrzu znajdują się trzy ołtarze późnobarokowe z ok. połowy XVIII w. W dwukondygnacyjnym ołtarzu głównym umieszczono obrazy współczesne. W lewym ołtarzu bocznym do niedawna znajdował się otoczony miejscowym kultem obraz Matki Boskiej Sieniawskiej z pierwszej połowy XVIII w., ale został przeniesiony do nowego kościoła. W prawym ołtarzu obrazy ukazują św. Józefa z dwunastoletnim Chrystusem i św. Barbarę. Cennymi zabytkiem malarstwa są stacje Drogi Krzyżowej z XVIII w. Ze sprzętów wyróżnia się prosta ambona z wielobocznym korpusem i prospekt organowy. Kościółek w Sieniawie zachował się w nie zmienionym stanie od czasu budowy

Rabka - kościół-muzeum

 49°28'35"N   20°10'5"E położony w górze wsi, przy drodze

Kościół pw. Św. Marii Magdaleny z pocz. XVII w.; jednonawowy, konstrukcji zrębowej, pobity i pokryty gontami; wyposażenie gł. z XVII i XVIII w.; obecnie Muzeum Regionalne im. Wł. Orkana. Nawa i prezbiterium nakryte stromym dachem wspartym na gotyckiej więźbie storczykowej. W dachu wysoka sygnaturka z latarnią. Bryła kościoła zdominowana przez potężną izbicową wieżę, szerszą od korpusu budowli. Przy prezbiterium, na zewnątrz kościoła ołtarzyk z rzeźbioną grupą Ukrzyżowania z XVIII w. 

Zdjęcia - https://photos.app.goo.gl/s4cJ25cXobQc8tiM6

Wnętrze, nakryte sklepieniami pozornymi, podpartymi w nawie filarami, ozdobione polichromią z 1802 r. z fragmentami starszej, z 1628 r. W barokowym ołtarzu głównym m.in. obrazy św. Trójcy, św. Franciszka i św. Dominika. Ołtarze boczne, chór muzyczny i organy pochodzą z 1778 r. W kościele znajduje się etnograficzna ekspozycja muzealna obrazująca ludową kulturę materialną i duchową mieszkańców Rabki i okolicznych wsi.

• Muzeum jest czynne we wszystkie dni tygodnia z wyjątkiem wtorków.
• godz. 9.00-16.00. normalny: 6 zł (normalny) i ulgowy 4 zł, Dzieci do lat 7 – bezpłatnie.
• www.muzeum-orkana.pl

Drewniaki na pogorzu wielickim

 

Łapanów - kościół

Kościół pw. Św. Bartłomieja Apostoła z 1529 r.; orientowany, drewniany, konstrukcji zrębowej, oszalowany. Dach dwuspadowy, jednokalenicowy, pokryty blachą z barokową wieżyczką z latarnią. W 1614 r. powiększona o kaplicę. Kościół jednonawowy, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i zakrystią i prostokątną kaplicą nakrytą kopułą z latarnią. Polichromia z 1843 r. wykonana przez Mecnera i Wojciechowskiego. Ołtarz główny późnobarokowy, z 1873 r. wykonany przez P. Korneckiego, z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem; ołtarze boczne późnobarokowe z XIX w.; obrazy: Św. Barbary z XIX w., Przemienienia Pańskiego z XIX w., Św. Anny Samotrzeć z przełomu XVI i XVII w. i Matki Boskiej z XVII w. Ambona z XIX w.; chrzcielnica kamienna, gotycka z XVI w.; kamienne epitafium M.Łapki. Drewniana, izbicowa dzwonnica z XVIII w., konstrukcji słupowej, z dachem namiotowym

Bochnia - dzwonnica

Dzwonnica z 1991 r., zrekonstruowana po pożarze w 1987 r. Na wzór obiektu z I poł. XVI w.; konstrukcji słupowej, oszalowana, z ostrosłupowym hełmem pokrytym gontem. Wieżę zbudowano w konstrukcji słupowej z drewna dębowego. Szkielet budowli stanowi dziewięć głównych słupów. Cztery wyznaczają naroża, cztery rozmieszczone są w połowie długości ścian. Środkowy słup, zwany królem, sięga aż po konstrukcję ostrosłupowego hełmu. Dzięki dobrej statyce odpowiadała też potrzebom dzwonnicy (dzwony zawieszano w izbicy).

Dwór w Woli Zręczyckiej - "Bella Vita"

https://www.geocaching.com/geocache/GC4HAVB

Modrzewiowy dwór "Bella Vita" zbudowany w latach 1876-1879 przez Feillów, z niewielkimi zmianami przetrwał do dziś. Budynek dworu parterowy, częściowo podpiwniczony, dach łamany, (więźba drewniana, łamana z symetrycznymi lukarnami doświetlającymi ) fundamenty kamienne. Ściany zewnętrzne i stropy z bali modrzewiowych (konstrukcja wieńcowa). Wejście do hollu i recepcji przez ganek po stopniach z piaskowca. Stropowa belka nośna przedniej elewacji, na szerokości ganku wsparta na czterech kolumnach z piaskowca, nawiązujących do stylu doryckiego. Obecnie we dworze mieści się pensjonat.

Wchodzi się do dużej kwadratowej sieni, z której prowadzą drzwi do głównego pokoju z wyjściem na ogród. W stropie widoczne drewniane legary. Dawne wyposażenie dworu nie zachowało się. Dookoła dworu znajduje się niewielki park.

Raciechowice - dwór

Dwór z II. poł. XVIII w.; na planie prostokąta, konstrukcji zrębowej, potynkowany, nakryty dachem polskim z lukarnami. Zbudowany został w 1760 r., na planie wydłużonego prostokąta z wnętrzem o dwóch traktach rozdzielonych korytarzykiem. W środkowej części elewacji frontowej znajduje się niewielki ryzalit związany z facjatą w dachu. W trójkątnym szczycie facjaty umieszczone są  herby Leliwa i Nowina, dawnych właścicieli Raciechowic. Pierwotnie nad wejściem znajdował się rokokowy kartusz z fragmentem wiersza Jana Kochanowskiego i datą budowy dworu (obecnie w Muzeum Regionalnym w Myślenicach). W sieni zachowany jest murowany kominek z XVIII w.

Gruszów - kościół

:  N49.85297 E20.20718

Kościół parafialny pw. Rozesłania Świętych Apostołów z I. poł. XVI w.; konstrukcji zrębowej, oszalowany, pokryty gontami i blachą; wyposażenie gł. z XVIII-XIX w Kościół późnogotycki, jednonawowy. Nawa i prezbiterium nakryte są wspólnym dachem wielopołaciowym z sygnaturką z latarnią. Od zachodu przy nawie znajduje się prostokątna wieża z nadwieszoną izbicą, nakryta blaszanym daszkiem namiotowym. Wyposażenie kościoła:- eklektyczny ołtarz główny z figurami Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz świętych Filipa i Andrzeja Apostołów.- późnobarokowe ołtarze boczne . Znajdują się w nich m.in. XVIII- wieczne obrazy świętych: w prawym Mikołaja, w lewym Erazma.- późnorenesansowe tabernakulum z XVII w., z postacią Chrystusa Salwatora.- obraz Chrystusa Ukrzyżowanego z XVII w.- neobarokowa ambona z XIX w.,- malowane stacje Drogi Krzyżowej z XVIII/XIX w.- późnobarokowy krucyfiks.

Wiśniowa

GPS: N49.78761 E20.11730 

Kościół na górce przy zakręcie.

Zabytkowy kościół parafialny pod wezwaniem św. Marcina biskupa jest głównym miejscem kultu w parafii wiśniowskiej. Usytuowany jest razem z dzwonnicą pośrodku zabytkowego parku lipowego.

Kościół św. Marcina w Wiśniowej pochodzi z lat 1720-1730, w XIX wieku gruntownie wyremontowany i przebudowany. Bryła kościoła składa się z prezbiterium i szerszej, wyższej nawy, do której przylega kruchta. Świątynia zbudowana w konstrukcji zrębowej, nakrywa ją dwukalenicowy dach. Wnętrze ozdobione bogatą polichromią, głównie o motywach roślinnych, wykonaną w 1910 roku. W kościele znajduje się pięć ołtarzy, w głównym obraz Matki Boskiej Wiśniowskiej z XVII w., słynący łaskami. Inne elementy wyposażenia to barokowa ambona z końca XVII w., późnobarokowa kamienna chrzcielnica z 2 poł. XVIII w. oraz krucyfiks z XVII w. W świątyni przechowywane proporce AK "Kamiennik". 

Szczepanów - zabudowa

Układ urbanistyczny z XVIII w. Istotne miejsce w tym układzie zajmuje zespół kościelny z folwarkiem plebańskim, oraz tzw. miejsce urodzin Św. Stanisława, z kaplicą, legendarną studnią oraz drugim kościołem w obrębie cmentarza. Do połowy XX w. w Szczepanowie dominowała zabudowa drewniana. We wsi występowały trzy rodzaje zagród: wielobudynkowe (budynek mieszkalny, inwentarski, stodoła), dwubudynkowe (budynek mieszkalno-inwentarski, stodoła) i jednobudynkowe (budynek mieszkalno-inwentarski). Budynki były wznoszone w konstrukcji zrębowej na planach prostokątów, nakrywano je dachami czterospadowymi poszytymi słomą, a ściany bielono. Dominował jednotraktowy układ wnętrza domu. Na początku XX w. coraz częściej jako pokrycie dachu zaczęto stosować dachówkę ceramiczną, co doprowadziło do zmiany formy dachu na dwuspadowy.

Mokrzyska - zespół zabudowy drewnianej

Zespół zabudowy drewnianej. We wsi można zobaczyć zespół charakterystycznych dla regionu Małopolski chałup budowanych w stylu krakowskim. Dach dwu- lub czterospadowy. Ściany o konstrukcji wieńcowej wyprawiano gliną i bielono je na biało lub niebiesko. Stosowano również konstrukcję przysłupową, podtrzymującą dach.

Brzesko - Dawny teatr letni i osiedle robotnicze

Budynek dawnego Teatru Letniego z 1902 r. w zespole urbanistyczno-architektonicznym browaru w Okocimiu. Wybudowany na planie prostokąta, z czterema ryzalitami, parterowy, z piętrem w części południowej, częściowo podpiwniczony. Obiekt o cechach tzw. stylu zakopiańskiego, wzniesiony w konstrukcji ryglowej (rygle i słupy drewniane) z ceglanym wypełnieniem, oszalowany. Dachy półszczytowe, z oszalowanymi polami w półszczytach, dekorowanymi listwami układanymi na kształt "promieni", kryte blachą. Ściany pod okapami dachów obite są  szerokimi listwami z motywami rozet i szarotek. Część otworów okiennych i drzwiowych ujęta została w laubzegowane obramienia. Nad salą główną strop otwarty z widoczną więźbź dachową. Sala podzielona dwoma rzędami słupów z mieczami. Nad dawną sceną strop belkowy.

Krzęcin

Kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny z II. poł. XVI w.; konstrukcji zrębowej, oszalowany i pokryty gontem; wyposażenie gł. z II. poł. XVIII w. 

Korpus budowli składa się z dwóch części: jednonawowej z 1589 r. i trójnawowej z 1887 r. wąskie prezbiterium zamknięte jest trójbocznie. Wieże konstrukcji słupowo-ramowej mają nadwieszone, otwarte izbice z przeźroczami ujętymi w ozdobne, ciesielskie obramienia. Wieńczą je wysmukłe, ostrosłupowe hełmy. 

Wnętrze kościoła nakryte jest stropami płaskimi. Detale ciesielskie czyli otwór w ścianie tęczowej i portal wejścia do zakrystii wykonane zostały w 1589 r. 

Wyposażenie kościoła czyli ołtarze, ambona, konfesjonały sa późnobarokowe i pochodzą z 2. połowy XVIII w. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1520 r.

Sosnowice - kościół

Kościół pomocniczy pw. Imienia Najświętszej Marii Panny z II. poł. XVI w.; jednonawowy, konstrukcji zrębowej, oszalowany i pokryty blachą; wyposażenie z XVII–XIX w. Ściany, stropy kościoła oraz parapet chóru muzycznego pokryte są  polichromią złożoną z motywów figuralnych i geometrycznych wykonaną w latach 1899–1903. 

We wnętrzu znajdują się m.in. trzy ołtarze późnobarokowe. W ołtarzu głównym znajduje się łaskami słynący barokowy obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Sosnowickiej), a zasłaniający go obraz z 2. połowy XVII przedstawia Ukrzyżowanie. W lewym ołtarzu bocznym znajduje się obraz św. Antoniego z Dzieciątkiem Jezus, a w ołtarzu prawym obraz św. Małgorzaty. Ważnym zabytkiem kościoła są  kamienne płyty nagrobne rodu Strzałów pochodzące z XVI w. Płyty te są  obecnie zakryte posadzką.

Skawinki - kościół

Kościół parafialny pw. Św. Joachima z I. poł. XVIII w.; na planie krzyża greckiego, konstrukcji zrębowej, oszalowany i pokryty gontem; wyposażenie prawie w całości współczesne. Barokowy kościół wzniesiony został w 1733 r. w Przytkowicach. Na obecne miejsce został przeniesiony w latach 1962–1964. 

Korpus kościoła pokryty jest wielopołaciowymi, przenikającymi się dachami. Od południowego zachodu ramiona nawy i prezbiterium zamknięte są  prostokątnymi ścianami, które tworzą wieloboczną zakrystię. Od wschodu do ramienia nawy dobudowano prostokątną kruchtę, która łączy kościół z wieżą-dzwonnicą pierwotnie wolno stojącą. Charakterystycznymi elementami wnętrza kościoła są  cztery pary słupów podtrzymujące strop. Współczesny ołtarz główny wykonany został przez stolarza z Kalwarii Zebrzydowskiej. część mieszkalną i dawną stajnię, w której obecnie urządzono wystawę oleodruków. W części mieszkalnej znajduje się bogata ekspozycja etnograficzna

Wola Radziszowska

Kościół p.w. Wniebowzięcia NMP z XV w.

*****

Między Skawiną, a Lanckoroną

Do Woli Radziszowskiej warto wstąpić głównie ze względu na XV-wieczny drewniany kościół Wniebowzięcia NMP.

Więcej zdjęć z Woli Radziszowskiej

Jest to klasyczna jednonawowa świątynia, konstrukcji zrębowej. Oszalowana i pokryta gontem. Cechą charakterystyczną kościoła jest wieża z nadwieszoną izbicą, o lekko pochyłych ścianach (Grzesiek mówi na nią "uszatek").

Kościół pomocniczy pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny z k. XV w.; jednonawowy, konstrukcji zrębowej, oszalowany i pokryty gontem; wyposażenie z XVII–XIX w. Kościół drewniany, późnogotycki.  

Izbicowa wieża o lekko pochyłych ścianach jest konstrukcji słupowo-ramowej. W przyziemiu wieża otoczona jest zamkniętymi podcieniami. Wnętrze kościoła nakryte jest stropami. W kościele zachowały się ostrołukowe portale gotyckie.

Stropy i ściany świątyni pokryte są polichromią o motywach figuralnych z 1893 r. Na belce tęczowej umieszczony jest krucyfiks gotycki z początku XVI w.

W ołtarzu głównym z 2. połowy XVII w. znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem prawdopodobnie z XVII w. 

Póżnorenesansowe ołtarze boczne pochodzą z końca XVII w. Barokowa ambona datowana jest na koniec XVII w. Ponadto w wyposażeniu znajdują się obrazy z XVII/XVIII w. i sprzęty z XIX w

W Woli Radziszowskiej warto pójść na spacer w kierunku na Podchybie, gdzie znajduje się cmentarz choleryczny i pomnik przyrody - potężny dąb.

*****

Prześliczny kościół, który od czasu wybudowania nowego kościoła, już nie pełni roli świątyni. Mieszkańcy Woli Radziszowskiej zdają sobie sprawę, jaki cud architektury posiadają i chętnie udzielają informacji i pomocy. Kościół jest zagrożony, a przynajmniej jego aktualne miejsce, ze względu na planowaną budowę autostrady, która zresztą jest oprotestowywana przez mieszkańców.

Trzemeśnia - poza szlakiem

Więcej zdjęć: https://photos.app.goo.gl/hitZpSmiHwAQ2gaL7

Kościół drewniany z 1780r. 

Stropy, jak i ściany zdobi bogata dekoracja malarska wykonana w 1910r., która zakryła starszą, ludową polichromię z końca XIXw. Wyposażenie kościoła jest bardzo cenne. Ołtarz główny, dwa ołtarze boczne, ambona oraz parapet chóru muzycznego są barokowe. W ołtarzu głównym mieści się renesansowy obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z końca XVIw., malowany na desce, ozdobiony złotymi sukienkami. Na północnej ścianie prezbiterium barokowy obraz z końca XVIIw., przedstawiający Koronację Matki Bożej. W kaplicy południowej znajduje się gotycki tryptyk z XVw., później przemalowany.

W obrębie terenu kościoła znajduje się grota Matki Bożej z Lourdes, zbudowana w 1958r. W mur kościelny wmurowano popękaną renesansową płytę nagrobną z 1530r., która dawniej zakrywałą wejście do krypty.

Pierwszy kościół w Trzemeśni istniał już w XIVw. i znajdował się na Krowiej Górze. Położenie na wzniesieniu nie było jednak dogodne , więc nową świątynię wybudowano w miejscu bardziej dostępnym. Nie przetrwała ona zbyt długo, bowiem została zniszczona przez powódź w 1753r. Fale wzburzonej Trzemeśnianki wyrzuciły wówczas na prawy brzeg obraz Matki Bożej. Odtąd zaczęto obraz otaczać kultem.

W miejscu odnalezienia zbudowano w 1780r. obecny kościół.

Na wzgórzu za kościołem znajdował się ponoć cmentarz choleryczny (można jeszcze znaleźć pojedyncze nagrobki).

Poza tym w Trzemeśni znajduje się jeszcze drewniany dwór z I połowy XIXw. Niestety znajdujący się w rękach prywatnych i stanowczo niedostępny.

(tekst, autorstwa beales, pochodzi z opisu skrzynki  Kościół w Trzemeśni - OP2087 na opencaching.pl

Zobacz tez:

• http://www.ziemiamyslenicka.pl/732-ziemiamyslenicka-kosciol-pw-sw-klemensa-w-trzemesni

Barwałd Górny - kaplica św. Rozalii

Kaplica św. Rozalii

***/****

Cudownie klimatyczne wnętrze

GPS:  49°51'40"N 19°36'58"E

Dojazd: Z centrum Barwałdu Górnego, należy pojechać 

w lewo w kierunku góry Żar na tzw. przysiółek 'Wyręby'.

Będąc przed starą strażnicą w centrum Barwałdu Górnego (przy drodze do Stryszowa), jadąc w lewo w kierunku góry " żar " na tzw. przysiółek 'wyręby " po przejechaniu ok. 1,5 km, na końcu drogi, przed lasem po prawej stronie jest piękna, po niedawnej renowacji  kaplica św. Rozalii.

Jedyny minus to bliskość domków, które tu zostały wybudowane - wnętrze natomiast... z wyjątkiem mikrofonu przy mównicy... rewelacja! Takie jak powinno być wnętrze kaplicy - pustelni.

Zabytkowa drewniana pustelnia pochodząca prawdopodobnie z 1 połowy XVIII wieku. Tworzą ją dwie kaplice św. Rozalii i św. Marii Magdaleny oraz cela-pustelnia. Wewnątrz znajdują się: barokowy ołtarz Matki Boskiej i św. Rozalii, dwa barokowe płótna z 1747 przedstawiające Boże Narodzenie i Pokłon Trzech Króli, dziewiętnastowieczne obrazy wotywne związane z Misteriami pasyjnymi zawieszane przez pątników pielgrzymujących do sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej. W Pustelni mieszkali pustelnicy m.in. brat Stanisław Saniewski, Zofia Owsianka.)

Wieliczka - kościół św. Sebastiana

Kościół św. Sebastiana z 1581 r.

****/*****

Na górce, z pięknym widokiem

10 minut na piechotę od kopalni i rynku (lokalizacja).

Kościół św. Sebastiana w Wieliczce wzniesiono w 1581 r. z drewna modrzewiowego, a przebudowano w XVIII stuleciu. Nad prezbiterium znajduje się wieżyczka barokowa z latarnią, a od zachodu do nawy przylega niska wieża zwieńczona baniastym hełmem. Wnętrza przykrywają sklepienia pozorne. Wewnątrz świątyni podziwiać można polichromię wykonaną w latach 1903–1910 przez Włodzimierza Tetmajera. Wyposażenie kościoła stanowi rokokowy ołtarz główny z obrazem św. Sebastiana z XVIII stulecia oraz dwa ołtarze boczne: wczesnobarokowy, w którym znajduje się obraz Najświętszej Marii Panny i barokowy z krucyfiksem z wieku XVII.

Przyćmiony sławą i promocją kopalni. Cudowne otoczenie (takie, jakie powinny mieć drewniane kościoły). Rozległy widok na Wieliczkę i Niepołomice.

Nie wolno przegapić, przyjeżdżając do kopalni. Osobiście - polecam. Nawet na chwilę zadumy, niekoniecznie rozpatrywania kwestii zrębów, czy szalunku:)

Jako, że dopadła mnie mania architektury drewnianej (w zeszłym roku zdobyłam sobie brązową odznakę w tym temacie - BTW: wcale nie było łatwo), postanowiłam zobaczyć cudo, które mam pod nosem, a przy okazji zobaczyć całkiem ładny rynek w Wieliczce. Rynek co prawda jest w drastycznym remoncie, całe centrum obwarowane zakazami parkowania lub strefami parkowania płatnego (w sumie trudno się dziwić - kopalnia jest w końcu na liście UNESCO), a dotrzeć do kościoła, to wymaga kompasu i GPS w głowie, jak mawia 6 letni Adaś... Jednakże się udało.

Pogoda więcej przepiękna, widok na Wieliczkę, jak na dłoni, w miasteczku ruch, jak za dobrych czasów targowych, a pod kościołem... cisza, spokój... Jeśli nie liczyć kilku panów ciągnących tam jakieś węże, kable i grabiących zalegające liście.

Wracając do kościoła - jest on na szlaku Architektury Drewnianej Małopolski. I zasłużył - wszystko razem: kościół i otoczenie, zasługuje na 4 gwiazdki, choć sam kościół nie należy do najpiękniejszych na szlaku.
Dojazd do kościoła zasługuje za to na "minus 5 punktów" a oznaczenie woła o pomstę do nieba.
Przy głównej drodze na Wiśniową i Dobczyce "Wali po oczach" wielka tablica KOŚCIÓŁ DREWNIANY ŚW. SEBASTIANA". Bosko. Tylko ze postawiona jest tuż przy skręcie i trzeba wiedzieć ze tam właśnie należy wykonać skręt.
Dalej... - skrzyżowanie...
jak się człowiek nie wpatrzy w słup nie wypatrzy małego żółto-niebieskiego znaczka (który większości populacji kompletnie nic nie mówi), to wyjedzie gdzieś w pola i ugory. Rozumiem ze to miała być informacja dla piechurów.
To czemu na litość boską, nie postawiono tej tablicy od strony rynku? skąd turyści piesi ewentualnie moga nadejść, tylko od strony ruchu SAMOCHODOWEGO??

a przepraszam - została taka postawiona od strony rynku... tylko ze tuż przy kościele, gdzie już widoczny jest sam obiekt. W rynku i na drogach "dojściowych" próżno szukać takiej informacji.
Wot - informacja turystyczna...
Mamy Wieliczkę, to resztę mamy gdzieś...
Ale że dostaliśmy pieniądze na promocję szlaku, to przysłowiowy kolega ze szkolnej ławy wykonał tablice za ciężkie unikne pieniądze...
Podkreślam przysłowiowy, bo nie mam tu na myśli żadnej konkretnej osoby, tylko ogólną tendencję wydawania pieniędzy na promocję i braku promocji turystyki jako takiej w ogóle.
Wot Rzym, Kraków, Wieliczka... wszystkie cechuje to samo podejście
" I tak do nas przyjedziecie, po co więc mamy się starać".

W tej trójce Rzym prezentuje się najgorzej - tak na marginesie.

Marcyporęba

Kościół  pw. Św. Marcina z 1670 r

***+

Niedaleko Tłuczani, Krzęcina i Woli Radziszowskiej

Drewniany kościół pw. Św. Marcina wzniesiony w 1670 r. jako bezwieżowy, jednonawowy o konstrukcji zrębowej, oszalowany. Wieża izbicowa o pochyłych ścianach z XX w., zwieńczona ostrosłupowym hełmem. Korpus nakryty dachem dwuspadowym, jednokalenicowym, z barokową wieżyczką na sygnaturkę na kalenicy. Do nawy dobudowana jest kaplica otwarta do wnętrza. Prezbiterium zamknięte jest trójbocznie. W kościele zachowały się dwa cenne portale: jeden tzw. długoszowski, drugi manierystyczny, bogato zdobiony. Nad kruchtą i prezbiterium stropy kasetonowe z XX w. Na belce tęczowej umieszczona rzeźby Grupy Ukrzyżowania z gotyckim krucyfiksem z XV w. Ściany pokrywa polichromia z XIX i XX w. W nawie ołtarze rokokowe, w kaplicy ołtarz klasycystyczny. Ambona rokokowa. Chrzcielnica kamienna, renesansowa, z 1545 r. Na cmentarzu przykościelnym murowana dzwonnica parawanowa z 1831 r.

Barwałd Górny - ruiny strażnicy

Strażnica w Barwałdzie Górnym

w ruinie

W centrum Barwałdu Górnego - za drogowskazem do dworu w Strzyszowie. Po lewej kilka sklepów, a na wprost (na zakręcie na górce) zdewastowane pozostałości strażnicy. Wejście po schodkach kamienno-betonowych, nawet dość bezpiecznych...

Została przeze mnie pomylona z kaplicą św. Rozalii (mieszkańcy trochę źle wskazali:(

natomiast będąc przed tą kaplicą, jadąc w lewo w kierunku góry " żar " na tzw. przysiółek 'wyręby " po przejechaniu ok. 1,5 km, na końcu drogi, przed lasem po prawej stronie jest piękna, po niedawnej renowacji prawdziwa kaplica św. Rozalii - powiedział Dymek na polskaniezwykla.pl. Pojadę, zobaczę i zamieszczę zdjęcia kaplicy św. Rozalii.

Update: Pojechaliśmy, zobaczyliśmy - faktycznie jest zniewalająca >>Kaplica św. Rozalii w Barwałdzie Górnym.

Kalwaria Zebrzydowska - Bugaj

Drewniane chałupy

***

W sąsiedztwie dróżek kalwaryjskich

Na granicy Kalwarii i Bugaju, wciąż można zobaczyć drewniane chaty miejscowej ludności - w świetle prawa nie są zabytkami. W świetle realiów - tak:)

Gawłów

Gawlów

 GPS: N50.02298 E20.46019

Kościół św. Andrzeja Boboli w Gawłowie z 1806 r. został zbudowany jako zbór ewangelicki. Jest to świątynia drewniana, o konstrukcji zrębowej,  oszalowana. Dwukondygnacyjna wieża ma konstrukcję słupową i nakryta jest dachem namiotowym. Jednonawowe wnętrze świątyni kryte jest stropem płaskim. Barokowe wyposażenie powstało w prowincjonalnych warsztatach snycerskich. Ołtarze pochodzą z XIX w. W głównym ołtarzu widnieje XX-wieczny wizerunek patrona świątyni, a w bocznym – obraz Serca Jezusowego z XX w. i rzeźby czterech Ewangelistów z przełomu XVIII i XIX w. w typie ludowego baroku. Chrzcielnica pochodzi z początku XIX w.

The Church of St. Andrew Bobola in Gawłów was erected in 1806 as an evangelical church. It is wooden and was built using log construction with boarding. The two-storey spire is post construction and has a tent roof. The single-nave interior of the church is covered by a flat ceiling. The baroque fittings originate from provincial wood-carving workshops. The altars date from the C19th. On the main one you can see a C20th representation of the patron saint, while the side altar has a C20th painting of the Sacred Heart of Jesus and sculptures of the four Evangelists from the turn of the C19th, in a folk baroque style. The font dates from the beginning of the C19th. 

Siepraw - cudo na bezdrożach

 Kościół św. Marcina z XVII w.

!***** !

Przy potoczku, w drodze na Zakliczyn

GPS: N49.90731 E19.96359

Położenie: Nad rzeczką- dojście od strony domu. 

Gdy kościół jest zamknięty, kluczę można uzyskać w najbliższym domu (z czarnymi żaluzjami).

Dziś jest malutką świątynią, z niesamowitym klimatem (podobny w klimacie i wielkości do kościoła w Sieniawie). Obecnie kościółek otwarty jest tylko kilka razy w roku, zaś w dniu św. Marcina - 11 listopada, odprawiana jest tu uroczysta suma odpustowa. Gdy kościół jest zamknięty klucze można uzyskać w najbliższym domu.

Dzisiejszy kościół św. Marcina to efekt XVIII- wiecznej, przeprowadzonej w 1766 roku przebudowy i rekonstrukcji. drewniany z I połowy XVII stulecia, powstał na miejscu starszego. Charakterystyczną jego cechą jest brak wyodrębnienia prezbiterium. Wewnątrz kamienne płyty nagrobne: jedna z 1528 r., druga z XVI- XVII wieku z herbami Pielesz i Szeliga, trzecia Elżbiety i Jakuba Olszowskich z 1609 r. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1595 roku, można z nich wnioskować, że kościół św. Marcina był obszerny, gdyż pomieścił aż trzy ołtarze. Jeden główny, murowano-drewniany z wizerunkami św. Stanisława i św. Marcina, oraz dwa boczne, drewniane.

Fundatorami kościoła św. Marcina byli zapewne miejscowi dziedzice. Protokół powizytacyjny kościoła parafialnego w Sieprawiu z r. 1595 podaje, że prawo patronatu nad tym kościołem posiadał ówczesny dziedzic Sieprawia, Stanisław Jordan, podkomorzy krakowski i Aleksander Jordan. Kościół posiadał wówczas trzy ołtarze: główny - murowany oraz dwa ołtarze boczne - drewniane. Posiadał małą wieżyczkę na dachu, w której umieszczona była sygnaturka. Trzy dzwony kościelne umieszczone były na osobno stojącej dzwonnicy. Cyborium oraz chrzcielnica były drewniane. Dokument z roku 1616 wspomina już o kamiennej chrzcielnicy.

Protokół powizytacyjny z roku 1655 informuje nas, że owe trzy ołtarze zostały przeniesione do nowej świątyni, murowanej. Również do nowego kościoła zostały przeniesione dzwony oraz paramenty kościelne. Na kościele św. Marcina pozostała tylko sygnaturka. Kościół ten stał się już tylko kościołem filialnym, w którym w dalszym ciągu, kilkakrotnie w roku, odprawiano Msze święte. Pierwotny kościół św. Marcina, nie dochował się do naszych czasów w dawnej formie. Przebudowany - w roku 1766. Odrestaurowany - w latach powojennych - przez Ks. Jana Przytockiego.
Rekonsekrowany w 1951 r..
W 1952 r. poświęcono i umieszczono w ołtarzu nowy obraz Św. Marcina. Przez szereg lat odprawiano tu wtorkowe Msze Święte dla uczestników pobliskiego targu. Tradycja ta została przerwana w okresie stalinowskim z chwilą likwidacji targów. W kościółku św. Marcina znajdują się kamienne płyty nagrobne:

- z roku 1528;

- z herbem Szeliga i Pielesz, wiek XVI-XVII;

- Jakuba i Elżbiety Olszowskich z 1609 r.
 

Każdego roku, w dniu Św. Marcina (11.XI.), w tym kościółku, odprawiana jest uroczysta SUMA ODPUSTOWA.