Beskid Wyspowy

 

Charakterystyczną cechą Beskidu Wyspowego jest "wyrastanie" odosobnionych, wyspowo wznoszących się szczytów z typowo podgórskiego, sfalowanego łagodnymi garbami krajobrazu. Szczyty te mają strome, czasem nawet bardzo spadziste stoki, wierzchowina jednak z reguły jest płaska i wylesiona. Beskid Wyspowy jest krainą łączącą w sobie cechy podgórskie z górskimi. Góry nie łączą się tu w zasadzie w długie pasma, lecz tworzą jakby szereg wysp otoczonych głębokimi i szerokimi dolinami.

NAJWYŻSZE SZCZYTY:

• - Mogielica 1170 m. n.p.m.

- Ćwilin 1072 m. n.p.m.

- Jasień 1052 m. n.p.m.

- Modyń 1029 m. n.p.m.

- Luboń Wielki 1022 m. n.p.m.

- Krzystonów 1012 m. n.p.m.

- Kiczora Kamienicka 1007 m. n.p.m.

- Wielki Wierch 1007 m. n.p.m.

- Śnieżnica 1007 m. n.p.m.

- Szczebel 977 m. n.p.m.

- Lubogoszcz 968 m. n.p.m.

- Łopień 951 m. n.p.m.

- Cichoń 925 m. n.p.m.

- Ostra 928 m. n.p.m.

- Jaworz 918 m. n.p.m.

- Sałasz Wschodni 909 m. n.p.m.

- Lubomir 904 m. n.p.m.

NOCLEGI:

Poza agroturystyką ciężko tu o nocleg. Plecakowcy mają do dyspozycji:
- schronisko na Luboniu Wielkim
- Ośrodek Rekolekcyjny pod Śnieżnicą
- bazę namiotową na polanie Wały (sezonowo)
Dodatkowo bacówka na Jasieniu otwiera swoje podwoje dla maniaków survivalu:)

Mało nas... zdecydowanie Beskid Wyspowy nie jest w kręgu zainteresowania różnorakich wydawnictw. Zapewne dlatego, ze jego zachodnia część opisywana jest w zakresie równie zapomnianego Beskidu Makowskiego, zaś wschodnia - w ramach Sądeckiego... Niemniej jednak... coś się zawsze trafi :)

Lista książek "KP - Wyspowy"
w serwisie nakanapie.pl

     

RAJ DLA...:

• Paralotniarzy można zobaczyć niemal na wszystkich szczytach Beskidu Wyspowego, gdzie znajduje się choć jedna polanka. Najłatwiej z paralotnią dostać się na Śnieżnicę- kolejką, a potem kawałek przez las. Często stacjonują tu też maniacy zajmujący się krótkofalarswem. 
• Jedna z nielicznych stacji narciarskich w Wyspowym. Stacja Śnieżnica-Kasina Wielka jest znana chyba wszystkim małopolskim amatorom białego szaleństwa.

 PL

Auto Translate

Bochnia - cmentarze wojenne z I WŚ

https://www.geocaching.com/geocache/GC3K0F7

CW 313 Bochnia

Cmentarz nr 313 w Bochni znajduję się na terenie kirkutu żydowskiego na wzgórzu Krzeczków. Dojście od rynku ulicami Gazaris, Modrzejewskiej i Krzeczków. Kirkut żydowski jest zamknięty dla zwiedzających.

Cmentarz nr 313 składa się z dwóch rzędów macew z Gwiazdą Dawida (26 pojedynczych mogił). Elementem centralnym jest większa macewa na której znajduję się napis w języku hebrajskim i polskim:

GROBY POLSKICH ŻOŁNIERZY WYZNANIA MOJŻESZOWEGO POLEGŁYCH W I WOJNIE ŚWIATOWEJ 1914-1918.

Fundatorem tablicy jest rabin Mendel Reichberg z Nowego Jorku

Istnieje możliwość zwiedzania kirkutu, niestety w czasie gdy zdecydowana większość obywateli tego kraju jest w pracy czyli od poniedziałku do piątku w godzinach od 8 do 15.

Macedonia Środkowa - Grecja kontynentalna

 

ZABYTKI WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKIE I BIZANTYJSKIE W SALONIKACH (K I, II, IV / 1988)

Saloniki, założone w r. 315 p.n.e., stolica prowincji rzymskiej i miasto portowe, było jednym z pierwszych ośrodków rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa. Spośród zabytków tego okresu należy wyróżnić kościoły na planie centralnym, bazylikowym lub łączącym cechy ich obu, powstałe pomiędzy IV i XV w., stanowiące diachroniczną serię typologiczną, która miała znaczny wpływ w świecie bizantyjskim. Mozaiki rotundy (przebudowanej na kościół Św. Jerzego), kościołów Św. Demetriusza i Św. Dawida należą do arcydzieł sztuki wczesnochrześcijańskiej.

GÓRA ATHOS (N III / K I, II, IV, V, VI / 1988)

Od 1054 “Święta Góra", bez prawa wstępu dla kobiet i dzieci, stanowi środek duchowy prawosławia, a od czasów bizantyjskich posiada statut autonomiczny. Jest to również ważny ośrodek artystyczny. Wzorcowy plan klasztorów (obecnie, w około dwudziestu klasztorach żyje 1400 mnichów) rozprzestrzenił się aż po Rosję, zaś tamtejsza szkoła malarska odcisnęła piętno na historii sztuki prawosławnej.

STANOWISKA ARCHEOLOGICZNE W VERGINIE (K I, III / 1996)

Dawna Aigai, pierwsza stolica królestwa Macedonii, została odkryta w XIX w. w pobliżu Verginy, w północnej Grecji. Do najstarszych zabytków należą ruiny monumentalnego pałacu o bogatej dekoracji mozaikowej i polichromowanych stiukach oraz nekropola, na której znajduje się przeszło trzysta kopców grobowych, niektóre pochodzące z XI w. Jeden z grobów królewskich Wielkiego Kopca został zidentyfikowany jako grobowiec Filipa II, władcy, który podbił wszystkie miasta-państwa greckie, torując drogę swemu synowi Aleksandrowi oraz ekspansji świata hellenistycznego.

Macedonia - Grecja kontynentalna

 Macedonia jest największym regionem Grecji (licząc zachodnią, wschodnią i środkową), tu znajdują się Saloniki - drugie co do wielkości miasto kraju.

ARCHAEOLOGICAL SITE OF PHILIPPI (2016)

The remains of this walled city lie at the foot of an acropolis in north-eastern Greece, on the ancient route linking Europe and Asia, the Via Egnatia. Founded in 356 BC by the Macedonian King Philip II, the city developed as a “small Rome” with the establishment of the Roman Empire in the decades following the Battle of Philippi, in 42 BCE. The vibrant Hellenistic city of Philip II, of which the walls and their gates, the theatre and the funerary heroon (temple) are to be seen, was supplemented with Roman public buildings such as the Forum and a monumental terrace with temples to its north. Later the city became a centre of the Christian faith following the visit of the Apostle Paul in 49-50 CE. The remains of its basilicas constitute an exceptional testimony to the early establishment of Christianity.

ZABYTKI WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKIE I BIZANTYJSKIE W SALONIKACH (K I, II, IV / 1988)

Saloniki, założone w r. 315 p.n.e., stolica prowincji rzymskiej i miasto portowe, było jednym z pierwszych ośrodków rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa. Spośród zabytków tego okresu należy wyróżnić kościoły na planie centralnym, bazylikowym lub łączącym cechy ich obu, powstałe pomiędzy IV i XV w., stanowiące diachroniczną serię typologiczną, która miała znaczny wpływ w świecie bizantyjskim. Mozaiki rotundy (przebudowanej na kościół Św. Jerzego), kościołów Św. Demetriusza i Św. Dawida należą do arcydzieł sztuki wczesnochrześcijańskiej.

GÓRA ATHOS (N III / K I, II, IV, V, VI / 1988)

Od 1054 “Święta Góra", bez prawa wstępu dla kobiet i dzieci, stanowi środek duchowy prawosławia, a od czasów bizantyjskich posiada statut autonomiczny. Jest to również ważny ośrodek artystyczny. Wzorcowy plan klasztorów (obecnie, w około dwudziestu klasztorach żyje 1400 mnichów) rozprzestrzenił się aż po Rosję, zaś tamtejsza szkoła malarska odcisnęła piętno na historii sztuki prawosławnej.

STANOWISKA ARCHEOLOGICZNE W VERGINIE (K I, III / 1996)

Dawna Aigai, pierwsza stolica królestwa Macedonii, została odkryta w XIX w. w pobliżu Verginy, w północnej Grecji. Do najstarszych zabytków należą ruiny monumentalnego pałacu o bogatej dekoracji mozaikowej i polichromowanych stiukach oraz nekropola, na której znajduje się przeszło trzysta kopców grobowych, niektóre pochodzące z XI w. Jeden z grobów królewskich Wielkiego Kopca został zidentyfikowany jako grobowiec Filipa II, władcy, który podbił wszystkie miasta-państwa greckie, torując drogę swemu synowi Aleksandrowi oraz ekspansji świata hellenistycznego.

THE AREA OF THE PRESPES LAKES: MEGALI AND MIKRI PRESPA WHICH INCLUDES BYZANTINE AND POST-BYZANTINE MONUMENTS

The Prespa National Park (PNP) is situated in Northwest Greece, in the Region of West Macedonia; it covers an area of 327km2 and is part of the Transboundary Prespa Park, which is shared between Greece, Albania and FYROM. The PNP consists of the lakes, Megali and Mikri Prespa, and the lake basin which extends to the tops of the surrounding mountains. The two lakes are separated by a narrow isthmus called “Koula”. Mikri Prespa has a maximum depth of 8.4 m and covers an area of 47.7 km2, of which 43.5 km2 belong to Greece and 3.9 km2 to Albania. Megali Prespa is 55m deep and covers an area of 259.4 km2 which is divided between Greece, Albania and FYROM. The PNP has approximately 1,500 inhabitants. The region of Prespa preserves various monuments and many remains of settlements created through the long-term human presence in the area. The archaeological data show that people have lived in the Prespa valley for over four thousand years, but documented human presence does not emerge until the 2nd century BC. Inscriptions found on the island of Agios Achilleios, dated to the Hellenistic era, refer to Julius Crispus and the independent city of Lyca. In Classical times the Prespa region formed part of ancient Lyncus, and the lakes were called Little and Great Brygeis. In 148 BC Prespa became part of the Roman Province of Upper Macedonia. In the Early Christian period it belonged to Macedonia Deutera as a part of Illyricum Prefecture. In the late 8th and early 9th century AD the region belonged to the Theme of Thessaloniki. In the 10th century, Agios Achilleios became the first seat of Czar Samuel Comitopoulos’ government. He founded the basilica of Agios Achilleios, in which he placed the relics of Saint Achilleios. In 1018 the Byzantine Emperor Basil II reconquered the territory, built two fortresses, Vasilida and Konstantion, and established the seat of the Archbishop of Ohrid. In 1072 the Alamani and Franks passed through Prespa and ravaged the church of St Achilleios. In the 12th century Prespa was referred to as Province of Prespes in the chrysobull of Alexios III Angelus. For a while, the region of Prespa remained under the control of the Despot of Epirus, Michael II Angelus, before passing into the rule of the Emperor of Nicaea, Michael VIII Palaeologus. During the 14th century Prespa was incorporated into the kingdom of Stephen Dusan and was conquered in circa 1386 by the Ottomans. The region remained under their rule for 526 years.

Wieże na Morzu Egejskim - Unesco

The numerous ancient towers scattered across many Aegean islands (Amorgos, Andros, Thasos, Ikaria, Kea, Kythnos, Mykonos, Naxos, Serifos, Sifnos, Skiathos, Paros, Tinos, etc.) and the mainland, constitute a particular type of ancient building with various uses. The vast majority of the towers are dated to around the mid-4th c. BC and up to the first quarter of the 3rd c. BC. Despite their numbers and dispersal, they present common architectural features, such as their circular, square or rectangular plan and their sturdy construction of local stone.

The towers were built in non-urban areas, in order to serve a wide range of needs depending on circumstances and location. The main motive for their construction was defence in the wider sense, i.e. the protection of people, animals and goods. The towers sometimes formed part of a wider system of defences and refuges, while others functioned as watchtowers and lighthouses. They are also often found in areas where mining activities are attested. One notable use of towers is as points in an early communication system consisting of networks of beacons (fryktoriai), for the transmission of light signals between towers in direct line of sight, in some cases covering extremely wide geographical areas. Sometimes the towers formed the main building of farmhouses owned by wealthy citizens. Towers of later date in the Cyclades, built to serve similar needs, are almost identical parallels to these.

A multitude of ancient towers, dominating the characteristic island landscape, are preserved in the Aegean. Many preserve their integrity to a striking degree, while a major project for their restoration and promotion has been undertaken in recent years.

• Cheimarros Tower, Naxos: Region of South Aegean, 

 25.519974E, 36.995901N

• Tower of Agios Petros, Andros: Region of South Aegean 

24.759528E, 37.894729N

• Tower of Agia Triada, Arkesini, Amorgos: Region of South Aegean

25.801391E ,36.792445N

• White Tower, Siphnos: Region of South Aegean

24.738005E, 36.932551N

• White Tower, Serifos: Region of South Aegean

24.451975E, 37.147270N

• Tower of Agia Marina, Kea: Region of South Aegean

24.303191E, 37.616622N

• Drakanou Tower, Ikaria: Region of North Aegean

26.361214E, 37.687285N

• Tower of Kastellorizo: Region of South Aegean

29.576937E, 36.147995N

• Tower of Ro: Region of South Aegean

29.502804E, 36.156801N

• Tower of Strongyli: Region of South Aegean

29.630578E,36.107820N

Tracja - Grecja kontynentalna

TRACJA

historycznie: starożytna kraina położona między dolnym Dunajem, Morzem Czarnym, Morzem Egejskim i rzeką Strymon. Obecnie region geograficzny w granicach Bułgarii, Grecji i Turcji, znajdujący się m.in. na terenie Niziny Trackiej. Ze względu na skupisko ludności muzułmańskiej i kulturalne związki z Bułgarią i Turcją, ma zupełnie inny charakter niż pozostała część Grecji kontynentalnej.

• Theatre of Maronia

National Park of Dadia - Lefkimi - Souflion

Unesco tentative list

Situated at the southeast end of the Rhodope mountain range, at the crossroads of two continents, the National Park of Dadia-Lefkimi-Soufli Forest (DNP) is of exceptional ecological significance at European level. Characterised by a rich habitat mosaic on a network of low hills in a transitional climate zone between the Mediterranean and the continental, the DNP extends over an area of 42,800ha in Evros Prefecture. It is located at the easternmost edge of a huge forested area that extends all the way west and north along the Rhodope mountain range, while major forested areas are absent for hundreds of kilometres eastwards. Pine trees predominate in the area of the National Park, forming coniferous forests of Pinus brutia, with P. nigra found at the lowest altitudes of its known distribution, while mixed and deciduous forests also occur over a large expanse. Geologically, the northern part of the DNP is dominated by Tertiary ophiolith complexes, while the south mainly consists of Paleogene volcanic and sedimentary rocks. The location of the DNP, on one of the most important migration routes for birds of the Western Palearctic, makes this forest one of the few regions in Europe cohabitated by 36 out of the 38 European raptor species, where three of the four European species of vulture (Aegypius monachus, Neophron percnopterus and Gyps fulvus) co-exist. The resident Black Vulture population in particular is of great importance, as it is the last remnant of an initially large population of the species within the Balkan region, while the presence of the endangered Egyptian vulture is also significant.

Grecja - średniowieczne fortyfikacje (UNESCO - lista oczekujących)

 LATE MEDIEVAL BASTIONED FORTIFICATIONS IN GREECE

Unesco tentative list

With the appearance and establishment, in the 15th century, of the use of gunpowder, a new, powerful and destructive means of warfare, city fortification practices changed. Since medieval fortifications were unable to withstand the constantly increasing artillery power, additional defensive structures began to be added to existing fortresses. This change was completed in the 16th century, establishing the “bastion system” or “fronte bastionato”, based on the principle of “flanking fire”. In the 17th century, the need to confront even greater artillery firepower led to the construction of a multitude of smaller fortifications outside the main moat, whose aim was to keep the enemy as far away as possible from the main fortifications. Finally, up to the end of the 18th century, fortification architecture would continue to be based on the principles of the 16th century, while of course following the development of artillery. This development is documented by a series of fortifications on Greek territory. These fortifications are mostly found in areas that passed into Latin hands, such as the Peloponnese, the coasts of Western Greece, the Ionian Islands, Crete and the Dodecanese. Most were built on the site of older, ancient and/or Byzantine fortifications, but their main phase was constructed during the various phases of Latin domination. These are particularly well-preserved fortification works, which largely retain their integrity and original layout intact to the present day. This is very significant, given that they were built by the leading engineers of the time and closely follow developments in the field of defensive art. In recent years restoration projects for their protection and enhancement have taken place preserving however their particular character and their relation to the surrounding area. The fortifications also contribute to the study of the urban areas of which they form a part, providing valuable information on the organisation of urban planning, which they determined in several cases. The proposed fortifications are strategically positioned on the hubs of the trade routes between West and East and also North and South, and therefore played an important part as trading stations in the East Mediterranean basin.

SITE	REGION	REGIONAL UNIT	COORDINATES
Corfu	Ionian islands	Corfu	19.928385 E, 39.624538 N
Zakynthos	Ionian islands	Zakynthos	20.891944 E, 37.789444 N
Koroni	Peloponnese	Messinia	21.961826 E, 36.794382 N
Methoni	Peloponnese	Messinia	21.700 E, 36.8150 N
Bourtzi- Palamidi- Akronafplia	Peloponnese	Argolis	22.790586 E, 37.569689 N 22.804472 E, 37.561486 N 22.795028 E, 37.563869 N
Heraklion	Crete	Heraklion	25.136743 E, 35.344548 N
Chania	Crete	Chania	24.013659 E, 35.518245 N
Rhodes	South Aegean	Rhodes	28.2270 E, 36.4450 N
Mytilini	North Aegean	Lesbos	26.561829 E, 39.110116 N