Autorka: Tomasz Stolarczyk
Ze strony: http://www.muzeumleczyca.pl/
Muzeum w Łęczycy próbowali utworzyć jeszcze przed 1939 r. działacze Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK). Niestety zakończyło się to niepowodzeniem wskutek wybuchu II wojny światowej. Jednak wraz z odrodzeniem się w 1946 r. PTK powrócono do przedwojennych planów. 2 kwietnia 1948 r., dzięki staraniom członków PTK władze województwa łódzkiego zarejestrowały Muzeum Ziemi Łęczyckiej (działające już od 1 marca 1948 r.) jako placówkę podległą Powiatowemu Związkowi Samorządowemu w Łęczycy.
Rozpoczęły się prace konserwatorskie na zamku łęczyckim, który stał się siedzibą muzeum. Subwencje na remont zapewniło Ministerstwo Kultury i Sztuki. 16 lutego 1949 r. w wyremontowanym Domu Nowym nastąpiło oficjalne otwarcie Muzeum. Kierownikiem została Jadwiga Grodzka, która funkcję tę sprawowała do 1973 r.
W kręgu zainteresowań muzeum była sama Łęczyca i obszar dawnej Ziemi łęczyckiej. "Początki były bardzo skromne, zaczęto od ok. 300 zabytków, z tego ok. 100 stanowiły meble, obrazy, wyroby ze szkła i porcelany, pochodzące z okolicznych majątków ziemskich, zabezpieczone podczas przeprowadzania reformy rolnej" (Łęczyca. Monografia miasta do 1990 r., Łęczyca 2001).
W 1950 r. łęczyckie muzeum przejęło Ministerstwo Kultury i Sztuki i zmieniono nazwę na Muzeum w Łęczycy. W latach 1951-1953 trwał remont Domu Starego, w którym zamierzano prezentować stałą ekspozycję przyrodniczą. W 1952 r. rozpoczęto wstępne prace zmierzające do utworzenia działu etnograficznego, który zaczął funkcjonować w pełni od 1956 r. Od samego początku istnienia muzeum zajęto się także organizowaniem wystawy stałej. W 1956 r. stałą ekspozycję dzielono na: archeologię, grodzisko w Tumie, Kolegiatę w Tumie, miasto i wieś łęczycką. Od 1960 r. Na wystawie stałej pokazywano zabytki z zakresu historii, archeologii, przyrody i sztuki ludowej.
Twórczość ludowa znajdowała się w kręgu szczególnych zainteresowań Muzeum. W jej ramach prowadzono badania, które obejmowały sztukę i literaturę, a mając charakter długoterminowy, dotyczyły całego obszaru Ziemi Łęczyckiej. Główną formą podtrzymywania twórczości ludowej były różnotematyczne konkursy. Pierwszy z nich odbył się w 1958 r. Wiele prac konkursowych z wszystkich dziedzin sztuki ludowej wzbogaciło następnie zbiory muzealne, które wraz z wcześniej pozyskanymi eksponatami, przedstawiano na wystawach stałych, czasowych i pokonkursowych
W ramach działalności naukowo-oświatowej muzeum przygotowywało wystawy czasowe, objazdowe, oświatowe, organizowało odczyty, pogadanki, koncerty, konkursy historyczne oraz plastyczne. Poza tym gromadzono i opracowywano naukowo zabytki historyczne, archeologiczne, przyrodnicze, artystyczne, numizmatyczne i etnograficzne.
W 1961 r. rozpoczęto badania architektoniczne zamku, a w 1964 r. prace konserwatorskie. Objęły one pełną odbudowę wieży głównej, Domu Nowego wraz z budynkiem bramnym i część murów obronnych. Prace te spowodowały przerwę w stałej działalności wystawienniczej w salach zamkowych. ich miejsce zajęły ekspozycje czasowe i objazdowe. Konserwacja zamku została zakończona w 1976 r. i w dniu 21 lipca tegoż roku został on przekazany miastu. Zwiedzającym udostępniono stałe ekspozycje muzealne: archeologiczną, etnograficzną i historyczną. Przystąpiono też ponownie do organizowania konkursów na łęczycką sztukę ludową.
Muzeum w Łęczycy szczególnie dużo miejsca poświęcało kontaktom z twórcami ludowymi, nie tylko poprzez zakup ich prac, ale także osobiste spotkania i różnorodną pomoc.
W 1988 r. łęczyckie muzeum otrzymało od Ministerstwa Kultury i Sztuki pieniądze na zakup prac nagrodzonych w ogólnopolskim konkursie: "Diabeł w rzeźbie ludowej", a wykonanych w drewnie, kamieniu, żelazie i glinie. Dzięki temu uzupełniona została kolekcja rzeźb demonicznych Wśród tych ostatnich do najciekawszych należą rzeźby figuralne, wyobrażające diabła Borutę w różnych jego wcieleniach). Łęczyca ma obecnie największą w Polsce kolekcję muzealną tzw. diabelską, liczącą ponad 400 eksponatów.
Ważną dziedziną działalności Muzeum jest też konserwacja. Poddano jej część zbiorów M.in. meble, obrazy, dokumenty, numizmaty i tkaniny.
Rozpoczęły się prace konserwatorskie na zamku łęczyckim, który stał się siedzibą muzeum. Subwencje na remont zapewniło Ministerstwo Kultury i Sztuki. 16 lutego 1949 r. w wyremontowanym Domu Nowym nastąpiło oficjalne otwarcie Muzeum. Kierownikiem została Jadwiga Grodzka, która funkcję tę sprawowała do 1973 r.
W kręgu zainteresowań muzeum była sama Łęczyca i obszar dawnej Ziemi łęczyckiej. "Początki były bardzo skromne, zaczęto od ok. 300 zabytków, z tego ok. 100 stanowiły meble, obrazy, wyroby ze szkła i porcelany, pochodzące z okolicznych majątków ziemskich, zabezpieczone podczas przeprowadzania reformy rolnej" (Łęczyca. Monografia miasta do 1990 r., Łęczyca 2001).
W 1950 r. łęczyckie muzeum przejęło Ministerstwo Kultury i Sztuki i zmieniono nazwę na Muzeum w Łęczycy. W latach 1951-1953 trwał remont Domu Starego, w którym zamierzano prezentować stałą ekspozycję przyrodniczą. W 1952 r. rozpoczęto wstępne prace zmierzające do utworzenia działu etnograficznego, który zaczął funkcjonować w pełni od 1956 r. Od samego początku istnienia muzeum zajęto się także organizowaniem wystawy stałej. W 1956 r. stałą ekspozycję dzielono na: archeologię, grodzisko w Tumie, Kolegiatę w Tumie, miasto i wieś łęczycką. Od 1960 r. Na wystawie stałej pokazywano zabytki z zakresu historii, archeologii, przyrody i sztuki ludowej.
Twórczość ludowa znajdowała się w kręgu szczególnych zainteresowań Muzeum. W jej ramach prowadzono badania, które obejmowały sztukę i literaturę, a mając charakter długoterminowy, dotyczyły całego obszaru Ziemi Łęczyckiej. Główną formą podtrzymywania twórczości ludowej były różnotematyczne konkursy. Pierwszy z nich odbył się w 1958 r. Wiele prac konkursowych z wszystkich dziedzin sztuki ludowej wzbogaciło następnie zbiory muzealne, które wraz z wcześniej pozyskanymi eksponatami, przedstawiano na wystawach stałych, czasowych i pokonkursowych
W ramach działalności naukowo-oświatowej muzeum przygotowywało wystawy czasowe, objazdowe, oświatowe, organizowało odczyty, pogadanki, koncerty, konkursy historyczne oraz plastyczne. Poza tym gromadzono i opracowywano naukowo zabytki historyczne, archeologiczne, przyrodnicze, artystyczne, numizmatyczne i etnograficzne.
W 1961 r. rozpoczęto badania architektoniczne zamku, a w 1964 r. prace konserwatorskie. Objęły one pełną odbudowę wieży głównej, Domu Nowego wraz z budynkiem bramnym i część murów obronnych. Prace te spowodowały przerwę w stałej działalności wystawienniczej w salach zamkowych. ich miejsce zajęły ekspozycje czasowe i objazdowe. Konserwacja zamku została zakończona w 1976 r. i w dniu 21 lipca tegoż roku został on przekazany miastu. Zwiedzającym udostępniono stałe ekspozycje muzealne: archeologiczną, etnograficzną i historyczną. Przystąpiono też ponownie do organizowania konkursów na łęczycką sztukę ludową.
Muzeum w Łęczycy szczególnie dużo miejsca poświęcało kontaktom z twórcami ludowymi, nie tylko poprzez zakup ich prac, ale także osobiste spotkania i różnorodną pomoc.
W 1988 r. łęczyckie muzeum otrzymało od Ministerstwa Kultury i Sztuki pieniądze na zakup prac nagrodzonych w ogólnopolskim konkursie: "Diabeł w rzeźbie ludowej", a wykonanych w drewnie, kamieniu, żelazie i glinie. Dzięki temu uzupełniona została kolekcja rzeźb demonicznych Wśród tych ostatnich do najciekawszych należą rzeźby figuralne, wyobrażające diabła Borutę w różnych jego wcieleniach). Łęczyca ma obecnie największą w Polsce kolekcję muzealną tzw. diabelską, liczącą ponad 400 eksponatów.
Ważną dziedziną działalności Muzeum jest też konserwacja. Poddano jej część zbiorów M.in. meble, obrazy, dokumenty, numizmaty i tkaniny.
[ENGLISH]
The Museum in Łęczyca exists from 1949 and it’s the one and only this kind of place in our administrative district. Its seat is the XIV century defensive castle which was built during the reign of King Kazimierz Wielki in the south-east border of this mediaeval city. Monumental Gothic building, which was visited by polish Kings: Władysław Jagiełło and Kazimierz Jagiellończyk, was rebuilt in the Renaissance style (“a new house“) in the second half of XVI century by Jan Lutomirski – the diplomat, treasurer and votary of reformation in Poland during the reign of Zygmunt August. The XIX century Prussian “powder-magazine” is the remainder of Polish Republic decline.
The castle, which before 1939 was almost completly destroyed, was rebuilt between 1964-1975. Presently on the floor of the “powder-magazine” and in renovated in XVI century so-called “a new house” and in “nobleman’s tower” stationary and movable exhibitions are presented. The Museum has in its collections over 12 thousand objects connected with the past of the city and region of Łęczyca (archaeology, history, ethnography, art and nature).
Among archaeology collections there are many exhibits from primaeval history of Łęczyca. We have to pay attention on excavated finds from nearby Łęczyca’s settlement (VI-XII century). In artistic of art section there are a valuable liturgical things (XI-XIII century) from Romanesque graves near Tum-Archcollegiate, the collection of pictures, furniture and weapons (from XVII to XX century). In historical section the most imthe harbourant things are the trade guild documents, seals and flags, which show development and imthe harbourance of craft in Łęczyca between XVIII and XX century. This section has many remembrances connected with the battle of Bzura in September 1939. Regularly the collection of old postcards from Łęczyca is completed.
The ethnography collections evidence creativeness of handicraftsmen, creators and artists from Łęczyca. We can see their blacksmith’s, potter’s, plaiting and weaving articles. This collection has got country costumes and traditional furnishing and old agricultural things, too. On the other hand we can see a big collection of contemporary folk sculptures, among them the biggest in Poland (more or less 400 exhibits) collection connected with devils and demons. In this collection the most imthe harbourant are the different personifications of the most popular devil in Łęczyca – Boruta, who in accordance to legend lives in this castle.
Numismatic collection has over 2500 XIV century coins so-called “ozorkowian treasure”. Our museum shows stationary, movable and temporary exhibitions here and in another museums all around the country. It is engaged in scientific research and publication of books, it realizes object lessons, meetings with pupils from all types of schools. We also set up lots of concerts, theatrical plays in the rooms and in the open air. We co-operate with lots of educational institutions and associations at home and abroad. From 1999 our museum still realizes projects with the Museum “Alte Burg” in Penzlin, Germany.
The castle, which before 1939 was almost completly destroyed, was rebuilt between 1964-1975. Presently on the floor of the “powder-magazine” and in renovated in XVI century so-called “a new house” and in “nobleman’s tower” stationary and movable exhibitions are presented. The Museum has in its collections over 12 thousand objects connected with the past of the city and region of Łęczyca (archaeology, history, ethnography, art and nature).
Among archaeology collections there are many exhibits from primaeval history of Łęczyca. We have to pay attention on excavated finds from nearby Łęczyca’s settlement (VI-XII century). In artistic of art section there are a valuable liturgical things (XI-XIII century) from Romanesque graves near Tum-Archcollegiate, the collection of pictures, furniture and weapons (from XVII to XX century). In historical section the most imthe harbourant things are the trade guild documents, seals and flags, which show development and imthe harbourance of craft in Łęczyca between XVIII and XX century. This section has many remembrances connected with the battle of Bzura in September 1939. Regularly the collection of old postcards from Łęczyca is completed.
The ethnography collections evidence creativeness of handicraftsmen, creators and artists from Łęczyca. We can see their blacksmith’s, potter’s, plaiting and weaving articles. This collection has got country costumes and traditional furnishing and old agricultural things, too. On the other hand we can see a big collection of contemporary folk sculptures, among them the biggest in Poland (more or less 400 exhibits) collection connected with devils and demons. In this collection the most imthe harbourant are the different personifications of the most popular devil in Łęczyca – Boruta, who in accordance to legend lives in this castle.
Numismatic collection has over 2500 XIV century coins so-called “ozorkowian treasure”. Our museum shows stationary, movable and temporary exhibitions here and in another museums all around the country. It is engaged in scientific research and publication of books, it realizes object lessons, meetings with pupils from all types of schools. We also set up lots of concerts, theatrical plays in the rooms and in the open air. We co-operate with lots of educational institutions and associations at home and abroad. From 1999 our museum still realizes projects with the Museum “Alte Burg” in Penzlin, Germany.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz