stacja Radegast

Historia Stacji Radegast sięga 1925 r., kiedy poprzez zakup terenu folwarku Marysin II od rodziny Heinzlów, możliwa stała się realizacja połączenia kolejowego pomiędzy Widzewem a Zgierzem. W 1926 r. wybudowano dwa wiadukty (do dziś istniejące) i położono tory. Pełniła ona w tym czasie funkcję mijanki towarowej, sięgającej od ulicy Stalowej do obecnej ul. Strykowskiej. Stacja miała dobre położenie – na granicy miasta, w pobliżu projektowanej wówczas drogi do Warszawy. Wpłynęło to na wykorzystanie jej przez Niemców w czasie II wojny światowej.

W czerwcu 1940 r. teren wraz z zabudowaniami ogrodzono drutami kolczastymi, a 1 lipca 1940 r. przyłączono do getta. Budynek stacyjny ukończono w kwietniu 1941 r. Równolegle do torów poprowadzono linię tramwajową.

Pierwszy po stu latach miód bartny

Bartnictwo wraca do łask

Projekt "Bartnictwo- odrodzenie staropolskiej tradycji" realizuje organizacja WWF, Mazowiecko-Świętokrzyskie Towarzystwo-Ornitologiczno i Lasy Państwowe. Rozpoczął się półtora roku temu, wtedy przyjechali do Polski bartnicy z Baszkirii i uczyli naszych przyrodników dziać barcie.

- Ta umiejętność zaginęła u nas jakieś sto lat temu. Dlatego musimy się jej uczyć od nowa- mówi Jacek Tabor.- Chcemy powrócić do tej tradycji, bo przecież kiedyś w Polsce bartnictwo było bardzo rozpowszechnione- dodaje.

Arios - śląski poeta

Jan Nikodem Jaroń urodził się 3 maja 1881 roku  - znany później pod pseudonimem ARIOS- jeden z wybitnych przedstawicieli literatury śląskiej. 

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Kiedy XIX wiek dobiegał końca, ojciec wraz z rodziną przeniósł się do Olesna, jednak dochody z prowadzenia gospodarki nie wystarczały na dostatnie życie licznej rodziny. Walenty Jaroń (ojciec poety) zmuszony był ciężko pracować by przyodziać dziwięcioosobową gromadkę dzieci.
Jan, spragniony wiedzy, umieszczony został w znanym gimnazjum bytomskim. Niestety na skutek zatargów z niemickimi nauczycielami tuż przed maturą zmuszony był je opuścić. Nauczyciele nie mogli znieść faktu, że młody Jaroń czuł się Polakiem i manifestował swoją przynależność narodową. Atmosfera panująca w bytomskim gimnazjum była na wskroś niemiecka. Oddźwięk tych spraw widoczny jest w później napisamym dramacie narodowo- społecznym pt. Wywłaszczenie.
Po opuszczeniu gimnazjum Jaroń sam uzupełniał swoje studia gimnazjalne, a utrzymywał się głównie z korepetycji, których udzielał. Następnie zapisał się na wydział filologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. W roku 1904 wyjeżdża do Szwajcarii, a rok później zdał egzamin dojrzałości w Badenii i rozpoczłą ponownie studia we Wrocławiu na wydziale prawnym.
Wielokrotnie rodzice namawiali młodego Jaronia do podjęci astudiów teologicznych, ale ten zdecydowanie odmawiał. Wybrał życie trudniejsze, ale zgodne ze swoim sumieniem.
Studia pisarza często były przerywane. Dokuczająca bieda zmuszała go do udzialania lekcji bogatym ziemanom z Wielkopolski i Małopolski. W 1910 roku Jaroń przniósł się na uniwersytet Jana Kazimiezra we Lwowie. Tam ukoćzył studia i uzyskał tytuł doktora prawa.
Jaroń zrzekł sie obywatelstwa pruskiego, jednak nim uzyskał obywatelstwo austriackie wybuchła pierwsza wojna światowa, podczas której pracował w roli praktykanta gospodarczego. Wkrótce uzyskał pracę w konsulacie austriackim we Wrocławiu, dzięki czemu swobodnie poruszał się na obszarze kontrolowanym przez Niemcy. Po wojnie współpracował z Nowinami- dziennikiem znanym z akcji atygermanizacyjnej na Śląsku. Pracował także w Biurze Informacyjnym dla Koalicji w katowicach. Brał czynny udział w trzecim powstaniu śląskim jako cywilny komisarz na powiat oleski. Publicznie występował na wiecach udzilając przmówień w 1919 roku z Bogacicy, w 1920 r. w rodzinnych Jastrzygowicach) oraz publikował artykuły antrygermanizacyjne.  
Kiedy wojska polskie objęło Górny Śląsk poeta zamieszkał w Lublińcu, gdzie zmarł 1 sierpnia 1922 roku. Grób znajduje się na lublinieckim cmentarzu.
Twórczość pisarską Jaroń rozpoczął jako dwunastoletni chłopiec, który niezbyt sprawnie posługiwał się językiem polskim- znał go bowiem tylko w formie gwarowej. Dlatego też wczesne utwory charakteryzyują się częstym użyciem form gwarowych.
Jaroń był przede wszystkim lirykiem. Chciał podnieść polską literaturę śląską do poziomu literatury ogólnopolskiej. w 1906 roku wydał Zbiorek poezji Z pamiętnika Górnoślązaka. Kierowany miłością do ludu śląskiego pisze dramat pt. Wywłaszczenie. Oprócz utowrów o akcentach narodowowyzwoleńczych powstaje szeregg wierszy o charakterze lirycznym, zawierających opiś pięknej i uroczej wsi sląskiej. Autor chętnie sięgał do przeszłości. Oprócz dramatu Konrad Kędzierzawy i Wojska św. jadwigi napisał kilka utworów wierszowanych poświęconych temu tematowi.

Muzeum Pro Memoria Edith Stein w Lublińcu

Uroczystość otwarcia lublinieckiego Muzeum Pro Memoria Edith Stein miała miejsce 28 lutego 2009 roku. Muzeum mieści się na piętrze kamienicy należącej niegdyś do jej dziadków, rodziny Courantów. Ta nowoczesna instytucja składa się z dwóch sal, mieszczących stałą ekspozycję poświęconą świętej, zawierającą m.in. prezentację multimedialną. Miłą i wzruszającą pamiątką po osobie patronki miasta jest niewątpliwie kamienny próg, na którym przesiadywała w dzieciństwie.

Edyta Stein, będąca niewątpliwie jedną z bardziej interesujących postaci swoich czasów, urodziła się w 1891 r. we Wrocławiu, w wielodzietnej i bogatej zarazem, pobożnej, niemieckiej rodzinie żydowskiej. Pomimo to, w czternastym roku życia Edyta zadeklarowała się jako ateistka. Studiowała na Uniwersytecie Wrocławskim germanistykę, historię i psychologię. Zetknęła się wówczas w Williamem Sternem, twórcą skali IQ. Studia kontynuowała w Getyndze, zajmując się filozofią pod kierunkiem samego twórcy fenomenologii, Edmunda Husserla, u którego obroniła doktorat. Poznała wówczas również swojego późniejszego przyjaciela, Romana Ingardena. W czasach I wojny światowej wstąpiła do Niemieckiej Partii Demokratycznej. Były to także czasy jej przemiany duchowej, czego punktem kulminacyjnym stała się lektura pism św. Teresy z Avili. 1 stycznia 1922 roku Edyta przyjęła chrzest w Kościele katolickim, przyjmując imię Teresa. Rozpoczęty przez nią wkrótce cykl wykładów i pogadanek w radio, przerwany został po dojściu Hitlera do władzy, kiedy to zwolniono ją z pracy. W 1933 r. wstąpiła do zakonu karmelitanek w Kolonii, przyjmując imię Teresa Benedykta od Krzyża. Prowadziła bogatą działalność naukową, przede wszystkim filozoficzną, tłumaczyła także teksty św. Tomasza z Akwinu. Doznawała przeżyć mistycznych. W obawie przed narastającymi prześladowaniami Żydów, w 1938 r. przeniesiona została do klasztoru w Echt w Holandii, jednak 2 sierpnia 1942 także tam dosięgło ją Gestapo, aresztując wraz z innymi katolikami pochodzenia żydowskiego. Ostatni raz widziano ją 7 sierpnia, na dworcu we Wrocławiu, podczas postoju pociągu wiozącego więźniów do Auschwitz. Prawdopodobnie 9 sierpnia w komorze gazowej podzieliła los innych Żydów, a jej zwłoki zostały spalone w obozowym krematorium.

W roku 1987 Edyta Stein została beatyfikowana, zaś w 1998 ogłoszona świętą przez papieża Jana Pawła II. W roku 1999 polski papież ogłosił ją również patronką Europy.

Muzeum Przyrodnicze w Ustrzykach Dolnych

Początki muzeum sięgają 1968 r., kiedy to z inicjatywy "Społecznego Komitetu Organizacyjnego Muzeum Fauny Bieszczadzkiej" i miejscowych myśliwych rozpoczęto gromadzenie eksponatów przyrodniczych. W 1974 r. przystąpiono do budowy nowego obiektu, którego otwarcie nastąpiło po 12 latach. W 1991 r. muzeum zostało przekazane Bieszczadzkiemu Parkowi Narodowemu. Na jego bazie powstał Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny BdPN, który prowadzi działalność naukową, dydaktyczną oraz muzealną.

Muzeum mozna zwiedzać od wtorku do soboty w godz. 9⁰⁰ - 17⁰⁰, dodatkowo w okresie letnim (lipiec- sierpień)  jest czynne również w niedziele w godz. 9⁰⁰ - 14⁰⁰