UNESCO Dania

Krajobraz Danii w całości ukształtowany został przez lodowiec, znajdziemy tu dużo jezior i równin sandrowych. Mimo że Dania uciekała od wojen, starć wojennych jednak nie uniknęła. Być może dlatego też, mimo przynależności do NATO, odmówiła Amerykanom ulokowania w niej swoich baz wojskowych.

A to ponoć Wikingowie odkryli Amerykę.

KURHANY, KAMIENIE RUNICZNE I KOŚCIÓŁ W JELLING (K III / 1994)

Kurhany i jeden z kamieni runicznych stanowią wyjątkowy przykład nordyckiej kultury pogańskiej, zaś drugi z kamieni, wraz z kościołem, świadczą o przechodzeniu, w połowie X w., ludu duńskiego na chrześcijaństwo.

KATEDRA W ROSKILDE (K II, IV / 1995)

Katedra w Roskilde została wzniesiona w XII i XIII w. i była pierwszą ceglaną katedrą gotycką w Skandynawii. Zapoczątkowała ona rozprzestrzenianie się tego stylu w całej Europie Północnej. Od XV w. katedra stanowi mauzoleum duńskiej rodziny królewskiej. Przez kolejne stulecia, aż do końca XIX w., wzbogacano ją przybudówkami i kaplicami bocznymi. Ilustruje ona rozwój europejskiej architektury sakralnej.

>więcej na whc.unesco.org [EN]

ZAMEK KRONBORG (K IV / 2000)

Zamek królewski Kronborg w Helsingr, wzniesiony w strategicznym punkcie cieśniny Sund, przesmyku wodnego między Danią i Szwecją, ma dla Duńczyków znaczenie symbolu. Pomiędzy XVI i XVIII w. zamek odegrał również kluczową rolę w historii Europy Północnej. Prace budowlane nad zamkiem renesansowym rozpoczęły się w 1574 r., a w końcu XVII w., zgodnie z założeniami ówczesnej architektury wojskowej, umocniono jego system obronny. Zamek nigdy nie był przebudowywany. W świecie znany jest jako zamek Elsinor, miejsce akcji Hamleta, najsłynniejszego dramatu Szekspira.

>więcej na whc.unesco.org [EN]

FIORD LODOWY ILULISSAT (N VII, VIII/ 2004)

Obszar fiordu o powierzchni 40,240 ha, usytuowany na zach. Wybrzeżu Grenlandii, 250 km na północ od Koła Arktycznego, stanowi ujście lodowca Sermeq Kujalleq, jednego z niewielu lodowców, za pośrednictwem którego pokrywa lodowa Grenlandii dociera do morza. Sermeq Kujalleq jest jednym z najaktywniejszych i najszybciej przesuwających się lodowców na świecie. Rocznie narasta ponad 35 km sześciennych lodu, co stanowi 10 % produkcji całej pokrywy lodowcowej Grenlandii i więcej niż w odniesieniu do któregokolwiek innego lodowca poza Antarktydą. Badany przez ponad 250 lat, pomógł w zrozumieniu zmian klimatu i procesów glacjologicznych. Połączenie ogromnej tafli lodu i niezwykłego dźwięku towarzyszącego strumieniom lodowcowym szybko przesuwającym się w stronę fiordu pokrytego lodowymi górami, tworzy niezwykłe, budzące zachwyt zjawisko natury.

STEVNS KLINT (2014)

This geological site comprises a 15 km-long fossil-rich coastal cliff, offering exceptional evidence of the impact of the Chicxulub meteorite that crashed into the planet at the end of the Cretaceous, about 65 million years ago. Researchers think that this caused the most remarkable mass extinction ever, responsible for the disappearance of over 50 per cent of all life on Earth. The site harbours a record of the cloud of ash formed by the impact of the meteorite – the exact site being at the bottom of the ocean off the coast of Mexico’s Yucatán Peninsula. An exceptional fossil record is visible at the site, showing the complete succession of fauna and micro-fauna charting the recovery after the mass extinction.

CHRISTIANSFELD, A MORAVIAN CHURCH SETTLEMENT (2015)

Founded in 1773 in South Jutland, the site is an example of a planned settlement of the Moravian Church, a Lutheran free congregation centred in Herrnhut, Saxony. The town was planned to represent the Protestant urban ideal, constructed around a central Church square. The architecture is homogenous and unadorned, with one and two-storey buildings in yellow brick with red tile roofs. The democratic organization of the Moravian Church, with its pioneering egalitarian philosophy, is expressed in its humanistic town planning. The settlement’s plan opens onto agricultural land and includes important buildings for the common welfare such as large communal houses for the congregation’s widows and unmarried men and women. The buildings are still in use and many are still owned by the local Moravian Church community .

THE PAR FORCE HUNTING LANDSCAPE IN NORTH ZEALAND (2016)

located about 30 km northeast of Copenhagen, this cultural landscape encompasses the two hunting forests of Store Dyrehave and Gribskov, as well as the hunting park of Jagersborg Hegn/Jagersborg Dyrehave. This is a designed landscape where Danish kings and their court practiced par force hunting, or hunting with hounds, which reached its peak between the 17th and the late 18th centuries, when the absloute monarchs transformed it into a landscape of power. With hunting lanes laid out in a star system, combined with an orthogonal grid pattern, numbered stone posts, fences and a hunting lodge, the site demonstrates the application of Baroque landscaping principles to forested areas.

KUJATAA GREENLAND: NORSE AND INUIT FARMING AT THE EDGE OF THE ICE CAP (2017)

Kujataa is a subarctic farming landscape located in the southern region of Greenland. It bears witness to the cultural histories of the Norse hunters-gatherers who started arriving from Iceland in the 10th century and of the Norse farmers, Inuit hunters and Inuit farming communities that developed from the end of the 18th century. Despite their differences, the two cultures, European Norse and Inuit, created a cultural landscape based on farming, grazing and marine mammal hunting. The landscape represents the earliest introduction of farming to the Arctic, and the Norse expansion of settlement beyond Europe.

AASIVISSUIT – NIPISAT. INUIT HUNTING GROUND BETWEEN ICE AND SEA: (2018)

Located inside the Arctic Circle in the central part of West Greenland, the property contains the remains of 4,200 years of human history. It is a cultural landscape which bears witness to its creators’ hunting of land and sea animals, seasonal migrations and a rich and well-preserved tangible and intangible cultural heritage linked to climate, navigation and medicine. The features of the property include large winter houses and evidence of caribou hunting, as well as archaeological sites from Paleo-Inuit and Inuit cultures. The cultural landscape includes seven key localities, from Nipisat in the west to Aasivissuit, near the ice cap in the east. It bears testimony to the resilience of the human cultures of the region and their traditions of seasonal migration.

>więcej na whc.unesco.org [EN

MORZE WATTOWE (2009, 2014)

wpis wspólny: Niemcy, Dania, Holandia

Morze Wattowe obejmuje przybrzeżne wody Niemiec, Danii i Holandii. Obszar wpisany na listę UNESCO stanowi 66 % całego zbiornika wodnego oraz nadbrzeża. Na terenie tym usytuowane są dwa niemieckie parki Narodowe: Dolnej Saksonii i Szlezwik- Holsztyn. Klimat tam panujący sprzyja tworzeniu się unikalnego środowiska bogatego między innymi w watty (fragmenty dna odsłaniane podczas odpływu a zalewane w czasie przypływu), wydmy, mielizny oraz rynny odpływowe. Morze Wattowe jest siedliskiem różnorodnych roślin i zwierząt morskich, takich jak foka pospolita, foka szara oraz morświn. Ponad 12 milionów ptaków rocznie przybywa tam, aby rozmnażać się oraz zimować. To jedno z nielicznych na świecie nienaruszonych ekosystemów wattowych pomaga zachować przed wymarciem 10 procent z 29 gatunków, które znajdują tam schronienie..

UNESCO - Austria

 

Österreich ze starowysokoniemieckiego ôstarrîhhi, znaczące "imperium na wschodzie". W IX wieku terytorium było wschodnią częścią imperium Franków, a także wschodnimi rubieżami osadnictwa niemieckiego na terenach Słowian. Za czasów Karola Wielkiego i w czasie wczesnego średniowiecza tereny te nazywano marchia orientalis (Marchia Wschodnia), co w lokalnym języku przyjęto jako właśnie ôstarrîhhi. To słowo po raz pierwszy pojawia się na dokumencie z 996 roku.

Austria leży w dwóch megaregionach:

• Region Alpejski
• Region karpacki

ZABYTKOWE CENTRUM SALZBURGA (K II, IV, VI / 1996)

Salzburg zachował niezwykle bogaty układ miejski, powstały pomiędzy średniowieczem i XIX w., w okresie kiedy Salzburg był miastem-państwem rządzonym przez księcia-biskupa. Rozwój sztuki gotyku płomienistego przyciągnął do miasta wielu artystów jeszcze zanim stało się bardziej znane dzięki działalności artystów włoskich, Vincenzo Scamozziego i Santiniego Solariego, którzy nadali zespołowi miejskiemu Salzburga charakter barokowy. To połączenie Północy i Południa nie było z pewnością obojętne geniuszowi najsłynniejszego salzburczyka, Wolfganga Amadeusza Mozarta, którego światowa sława na zawsze związana jest z tym miastem.

PAŁAC I OGRODY SCHÖNBRUNN (K I, IV / 1996)

Schönbrunn, wzniesiony przez architektów Johanna Bernharda Fischera von Erlach oraz Nicola Pacassiego, pełnił rolę rezydencji cesarskiej Habsburgów od XVIII w. do 1918 r. W pałacu znajdują się liczne arcydzieła sztuki zdobniczej. Wraz w ogrodami, w których w 1752 r. otworzono pierwszy na świecie ogród zoologiczny, Schönbrunn tworzy przepiękny zespół barokowy oraz stanowi doskonały przykład syntezy wszystkich sztuk.

KRAJOBRAZ KULTURALNY HALLSTATT-DACHSTEIN-SALZKAMMERGUT (K III, IV / 1997)

Jest to jedno z najważniejszych miejsc turystycznych Austrii. Liczne uzdrowiska, ośrodki rekreacyjno-sportowe idealnie komponują się z otaczającą naturą. Salzkammergut było miejscem wydobywania soli do XIX wieku. Obecnie np. można podziwiać koplanię soli z epoki brązu. Najważniejszym ośrodkiem tego regionu jest miasto Hallstatt. To od jego nazwy w archeologii i historii mamy termin kultura hallsztacka opisujący część dziejów człowieka w epoce żelaza. W tym mieście odnaleziono cmentarzysko datowane na 800 r.p.n.e.

LINIA KOLEJOWA SEMMERING (K II, IV / 1998)

Linia kolejowa Semmering – kolejka górska w Europie prowadząca z Gloggnitz przez Semmering do Mürzzuschlag, uznawana, ze względu na bardzo trudne warunki terenowe i znaczne różnice wysokości, za pierwszą w świecie prawdziwą górską kolejkę; była pierwszą w Europie wysokogórską koleją normalnotorową (o rozstawie 1435 mm)

Linia kolejowa została zbudowana w latach 1848–1854. Pracowało przy niej ok. 20 tysięcy robotników; głównym inżynierem był Carl von Ghega, który samodzielnie opracował kilka alternatywnych linii. Ostatecznie wybrał tę, która nie wymagała wydrążenia wielu tuneli[2]. Współautorem projektu linii kolejowej był Polak Jan Antoni Lewicki[3]. Prace zostały podzielona na czternaście odcinków, a wykonanie każdego z nich powierzono innej firmie[2]. Trasa przebiega przez Alpy Styryjskie; na jej trasie znajduje się 14 tuneli (najdłuższy liczy 1,5 km), 16 wiaduktów, ponad sto wyciosanych w skale i jedenaście żelaznych mostów oraz XIX-wieczne stacje kolejowe i dworce. Różnica wysokości wynosi 460 m, co było powodem zastosowania specjalnego wieloczłonowego parowozu Engertha. W latach 1957-1959 linia została zelektryfikowana. Wraz z wybudowaniem linii kolejowej na przełęczy powstał pierwszy alpejski kurort – Semmering.

HISTORYCZNE CENTRUM GRAZU I ZAMEK EGGENBERG (K II, IV / 1999, 2010)

Graz jest szczególnym przykładem żywego dziedzictwa zespołu miejskiego Europy Środkowej, związanego z długotrwałym panowaniem Habsburgów. Stare Miasto stanowi harmonijną mieszaninę następujących po sobie od średniowiecza stylów architektonicznych i prądów artystycznych, jak również różnorodnych wpływów kulturowych sąsiednich regionów. Wpis z roku 1999 obejmował historyczne centrum miasta Graz. W 2010 został poszerzony o Zamek Eggenberg.

KRAJOBRAZ KULTURALNY WACHAU (K II, IV / 2000)

Wachau stanowi część doliny Dunaju położonej między Melk i Krems. W malowniczym krajobrazie znajdują się liczne, nienaruszone i widoczne świadectwa rozwoju regionu od czasów prahistorycznych: założenia architektoniczne (klasztory, zamki, ruiny), urbanistyczne (miasta i miasteczka) oraz rolnicze, związane z uprawą winorośli.

ZABYTKOWE CENTRUM WIEDNIA (K II, IV, VI / 2001)

Wiedeń rozwijał się począwszy od czasów osadnictwa celtyckiego i rzymskiego. Następnie przekształcił się w miasto średniowieczne, a później barokowe, stając się stolicą monarchii austro- węgierskiej. Odgrywał zasadniczą rolę jako jeden z ośrodków muzyki europejskiej, z którym kojarzeni są wielcy kompozytorzy począwszy od klasycyzmu wiedeńskiego do muzyki współczesnej. Zespół zabytkowy Wiednia składa się z różnorodnych elementów architektonicznych, głównie barokowych pałaców i ogrodów oraz z pochodzącego z końca XIX w. zespołu reprezentacyjnych budynków wzdłuż Ringstrasse.

KRAJOBRAZ KULTURALNY FERTÖ/JEZIORA NEZYDERSKIEGO (K V / 2001)

Od 8 tys. lat region Fertö/Jeziora Nezyderskiego był miejscem styku różnych kultur, o czym świadczy urozmaicony krajobraz powstały w wyniku procesu rozwoju i symbiozy wzajemnego oddziaływania człowieka i jego fizycznego otoczenia. Istotne znaczenie kulturowe regionu dodatkowo wzbogaca interesująca architektura wiejska położonych nad jeziorem osad oraz kilku XVIII i XIX- wiecznych pałaców.

PIERWOTNE LASY BUKOWE KARPAT I INNYCH REGIONÓW EUROPY

wpis wspólny z: Albania, Austria, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Hiszpania, Niemcy, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Ukraina, Włochy

Pierwotne lasy bukowe w Karpatach są przykładem zachowanego w stanie nienaruszonym kompleksu leśnego strefy umiarkowanej i jednocześnie najbardziej kompletnego systemu ekologicznego europejskich lasów bukowych. Jest to także bezcenny rezerwuar materiału genetycznego nie tylko buków, ale także wielu innych gatunków związanych z tego typu siedliskiem leśnym.

Uniwersalna wartość pierwotnych lasów bukowych Karpat i dawnych lasów bukowych Niemiec polega na tym, iż jest niezbędna do zrozumienia historii i ewolucji gatunku Fagus (Buk), posiadającego znaczenie globalne. Buk jest jednym z najważniejszych składników lasów liściastych strefy umiarkowanej.

Dürrenstei

Kalkalpen - Hintergebirg

Kalkalpen - Bodinggraben

Kalkalpen - Urlach

Kalkalpen – Wilder Graben

PREHISTORYCZNE OSADY NA PALACH NA OBSZARACH WOKÓŁ ALP (2011)

Wpis wspólny: Austria, Francja, Niemcy, Włochy, Słowenia, Szwajcaria

Pomiędzy 5-tym tysiącleciem p.n.e. a 500 r. p.n.e., na alpejskim obszarze dzisiejszej Szwajcarii (gdzie znajduje się ponad połowa odkopanych osad), Austrii, Francji, Niemiec, Włoch oraz Słowenii istniało mnóstwo takich budowli. Obecnie na terenie tych 6 krajów można zwiedzić 111 odkopanych i odrestaurowanych przez archeologów osad. Stanowi to niewielką część spośród wszystkich tego typu miejsc w obrębie terenów alpejskich – pozostałe zespoły wiosek nadal znajdują się pod grubą warstwą osadów czy też pod wodą rzek i jezior górskich. Wraz z budowlami znaleziono także sprzęty rolnicze i pasterskie, broń myśliwską, różnego rodzaju narzędzia oraz przedmioty codziennego użytku, biżuterię i ozdoby, stanowiące żywy dowód przestrzennego i cywilizacyjnego rozwoju ich neolitycznych mieszkańców. Dobrze zachowane osady są doskonałym materiałem naukowym dla badaczy pierwotnych kultur i wczesnorolniczych społeczności.

• Keutschacher See  
• Abtsdorf I  
• Abtsdorf III  
• Litzlberg Süd  
• See   

GRANICE CESARSTWA RZYMSKIEGO - THE DANUBE LIMES (WESTERN SEGMENT)(2021)

wpis wspólny: Niemcy, Austria, Słowacja

It covers almost 600km of the whole Roman Empire’s Danube frontier. The property formed part of the much large frontier of the Roman Empire that encircled the Mediterranean Sea. The Danube Limes (Western Segment) reflects the specificities of this part of the Roman Frontier through the selection of sites that represent key elements from road, legionary fortresses and their associated settlements to small forts and temporary camps, and the way these structures relate to local topography.

 

GREAT SPAS OF EUROPE (2014)

wpis wspólny z: Czechy, Niemcy, Austria, Włochy, Belgia, Francja, Wielka Brytania

This transnational serial property comprises eleven spa towns, located in seven European countries: Baden bei Wien (Austria); Spa (Belgium); Františkovy Lázně; Karlovy Vary; Mariánské Lázně (Czechia); Vichy (France); Bad Ems; Baden-Baden; Bad Kissingen (Germany); Montecatini Terme (Italy); and City of Bath (United Kingdom). All of these towns developed around natural mineral water springs. They bear witness to the international European spa culture that developed from the early 18th century to the 1930s, leading to the emergence of grand international resorts that impacted urban typology around ensembles of spa buildings such as baths, kurhaus and kursaal (buildings and rooms dedicated to therapy), pump rooms, drinking halls, colonnades and galleries designed to harness the natural mineral water resources and to allow their practical use for bathing and drinking. Related facilities include gardens, assembly rooms, casinos, theatres, hotels and villas, as well as spa-specific support infrastructure. These ensembles are all integrated into an overall urban context that includes a carefully managed recreational and therapeutic environment in a picturesque landscape. Together, these sites embody the significant interchange of human values and developments in medicine, science and balneology.

• Baden bei Wien
• Bad Ischl

TENTATIVE LIST:

•  Cultural Landscape of "Innsbruck-Nordkette/Karwendel" (2002)
•  Iron Trail with Erzberg and the old town of Steyr (2002)
•  Bregenzerwald (Bregenz Forest) (1994)
•  Abbey of Kremsmünster (1994)
•  Heiligenkreuz Abbey (1994)
•  Hochosterwitz Castle (1994)
•  Cathedral of Gurk (1994)
•  National Park "Hohe Tauern" (2003)
•  Hall in Tyrol – The Mint (2013)
•  Großglockner High Alpine Road / Großglockner Hochalpenstraße (2016)

UNESCO - Andorra

 źródło: Wikipedia

nazwa historyczna (tradycyjna): Doliny Andory (kat. Les Valls d’Andora)[3] – małe państwo w południowo-zachodniej Europie, bez dostępu do morza. Leży w Pirenejach, granicząc od północy z Francją, a od południa z Hiszpanią.

Andora to kraj leżący w Pirenejach i całkowicie pokryty górami. Ma powierzchnię 468 km2. Średnia wysokość terenu to 1996 m n.p.m.[4] Na licznych zboczach często występują wysokogórskie łąki i lasy. Najwyższy punkt w państwie to szczyt góry Pic Alt de la Coma Pedrosa (2946 m n.p.m.), najniższym jest Riu Runer, który leży w pobliżu granicy z Hiszpanią na wysokości 840 m n.p.m.[4] Andora graniczy z Francją na północy, północnym wschodzie i północnym zachodzie i z Hiszpanią na południu, południowym wschodzie i zachodzie. Najdłuższą rzeką jest Valira, będąca dopływem hiszpańskiej rzeki Segre.

DOLINA MADRIU-PERAFITA-CLAROL (N V/ 2004, 2006)

Dolina Madriu-Perafita-Clarol obrazuje sposób korzystania z bogactw naturalnych obszaru wysokich Pirenejów na przestrzeni tysiącleci. Jej spektakularne krajobrazy lodowcowe z urwistymi klifami, wysokimi otwartymi pastwiskami i stromymi, porosłymi lasami dolinami zajmują powierzchnię 4247 ha, co stanowi 9 % całkowitej powierzchni iory. Na terenie Doliny Madriu-Perafita-Clarol można prześledzić zachodzące zmiany klimatyczne, gospodarcze i systemów społecznych, a także utrzymywanie się pastoralizmu i surowej górskiej kultury. Obszar obejmuje liczne budowle, głównie letnie osady, pola tarasowe, kamienne drogi i pozostałości po wytopie żelaza.

TENTATIVE LIST:

• Les témoignages matériels de la construction de l’État des Pyrénées : la Co-principauté d’Andorre (2021)

Wiedeń - zabytkowe centrum na liście UNESCO

Wiedeń rozwijał się począwszy od czasów osadnictwa celtyckiego i rzymskiego. Następnie przekształcił się w miasto średniowieczne, a później barokowe, stając się stolicą monarchii austro- węgierskiej. Odgrywał zasadniczą rolę jako jeden z ośrodków muzyki europejskiej, z którym kojarzeni są wielcy kompozytorzy począwszy od klasycyzmu wiedeńskiego do muzyki współczesnej. Zespół zabytkowy Wiednia składa się z różnorodnych elementów architektonicznych, głównie barokowych pałaców i ogrodów oraz z pochodzącego z końca XIX w. zespołu reprezentacyjnych budynków wzdłuż Ringstrasse.

>> więcej zdjęć <<

Wiatrak we wsi Dębe

https://opencaching.pl/viewcache.php?wp=OP8SPZ 

Wiatrak we wsi Dębe

 

Wiatrak koźlak z I połowy XIX wieku umiejscowiony na najwyższym wzgórzu w Gminie Lubasz.

W 2011 roku wiatrak został odrestaurowany i udostępniony do zwiedzania po uprzednim umówieniu się 

w biurze Gminnego Ośrodka Kultury w Lubaszu.

 

 

Historia wiatraka:

Od początku należał do młynarskiej rodziny Szczepskich z Oporowa koło Wronek, która podczas Wiosny Ludów była prześladowana przez władze pruskie za patriotyczną postawę jednego z synów.

Wiatrak został rozebrany i przewieziony w ciągu jednej nocy do wsi Dębe.

W 1889 roku wiatrak kupił młynarz Marcin Szypa, który zainstalował własnego pomysłu i konstrukcji łuszczarkę, rozpoczął produkcję słynnej na całą okolice kaszy.

W 1939 roku wiatrak dostał się w ręce Beniamina Bryksa – Niemca bez kwalifikacji młynarskich. Niefachowa eksploatacja doprowadziła do poważnej dewastacji urządzeń.  Po wyzwoleniu prawo własności całego majątku zostało przepisane na Stanisława Szypę (syna Marcina), jednak od 1950 roku wiatrak był nieczynny.

W 1977 roku został wpisany do rejestru zabytków.

 

Budowa wiatraka:

Wiatrak jest trzykondygnacyjny, a jego konstrukcja typowa dla wiatraków wielkopolskich.

Ma kształt prostopadłościanu o podstawie prostokątnej 5,0 x 5,4 m, wysokość od fundamentów do kalenicy to 12,2 m. Kozioł wykonany z drewna dębowego posadowiony jest na 8 dużych kamieniach wpuszczonych w grunt.

Korpus osadzony jest na tzw.„koźle” za pomocą dwóch równoległych belek izbicowych i mącznicy odwróconych o 90 stopni.  Wszystkie ściany mają konstrukcję szkieletową o belkach sosnowych i deskach zewnętrznych mocowanych na styk. Budynek posiada trzy otwory drzwiowe i cztery otwory okienne.

Dach płatwiowo-krokwiowy z dwoma naczółkami, pokryty gontem drewnianym.

/źródło: otwartezabytki.pl/

Historia wiatraka i młynarza z Kowalewiczek

Wiatraki paltraki rozpowszechniły się w II połowie XIX w. Przedstawiamy dzieje ostatniej takiej, niemal kompletnej, budowli na Pomorzu Środkowym, która znajdowała się we wsi Kowalewiczki na terenie gminy Darłowo.

Źródło: slawno.naszemiasto.pl (autor: Tomasz Turczyn)

Wiatrak w 2013 r- Autor - R. Pietrasz, zrodlo: dziennik baltycki

To unikat. 

Ostatni wiatrak typu paltrak na Pomorzu Środkowym. Ta budowla była już odnotowywana w XIX-wiecznych dokumentach. W 1865 r. umiejscowiono ją w poddarłowskiej wsi o nazwie Kowalewiczki. Sama wieś ma znacznie starszą metryczkę. W średniowieczu występowała pod nazwą: Klein Kugelwitz, Kugelwytze i Kugelwitz.

Kraków na kilka dni - plan dla tych, którzy nigdy w Krakowie nie byli :)

Zdarzyło się tak, że odwiedził mnie znajomy Brytyjczyk, który nigdy w Krakowie (w Polsce też) nie był. Przyjechał na niecały tydzień - namęczyłam się, żeby zrobić plan zwiedzania taki, żeby obejmował miejsca najważniejsze i najładniejsze. Ale też, żeby pokazać różnorodność Krakowa i Polski jako takiej. Plan powstał i trochę szkoda, żeby się zmarnował :) 

Choć słowo "plan" jest tu naciągnięciem semantycznym. Jest to po prostu zbiór miejsc, które warto zobaczyć, pomimo tłumów w sezonie. Na zwiedzanie muzeów najlepszy jest jednak listopad :)