Rodos to nie tylko ogródki działkowe

Rodos - źródło; Wikipedia

Rodos jest jedną z wysp Dodekanezu, dziś należącego do Grecji. Ale nie zawsze tak było. W swojej, transgranicznej historii, przechodzila z rąk do rąk. Początkowo, w czasach starożytnych, stanowiła centrum kulturalne i handlowe. Potem, wraz z całą Grecją, należała do cesarstwa rzymskiego, a później Bizantyjskiego. Do tej pory historia wyspy nie różni się zbytnio od reszty Grecji. Ale już w 672 roku wyspę zajęli Arabowie, niecałe 400 lat później Rodos zostało zajęte przez Turków Seldżuckich i odbite przez bizantyjskiego cesarza Aleksego I Komnena w czasie I krucjaty. Na poczatku XIV w. wyspę przejął zakon joannitów, kończąc tym samym erę panowania Cesarstwa Bizantyjskiego.

Na krakowskim Kazimierzu. Żyjącym krakowskim Kazimierzu.

Debiut, który... powala. Powala na łopatki.

Co prawda od czasu Sekretu Kroke, napisali kilka powieści na wyrównanym poziomie (z kilkoma skokami pod sufit:) ale na okładce, jak wół, stoi napisane, że to debiut. To kolejny dowód, że debiuty nie powinny mieć taryfy ulgowej.

Lubię powieści, które są osadzone w konkretnych realiach kulturowych. Tylko, że Kuźmińscy wyznaczyli nowy poziom i nową jakość.

Bo znajdźcie mi książkę, która obfituje w tradycje i zwyczaje żydowskie, gdzie istnieje konflikt między starym, a nowym... i to wszystko dzieje się w przededniu wybuchu II WS. Ale w przededniu - nie zahacza nawet o jej rozpoczęcie, co więcej - faszyści i naziści są tu tylko tłem. Wszystko skupia się wokół ... - wokół czego?

Bo są tu i alchemiczne tajemnice, i szpiegostwo i kontrwywiad. Rodzinne tajemnice i rodzinne konflikty. I to wszystko dzieje się na krakowskim Kazimierzu. Żyjącym krakowskim Kazimierzu.