W Stefkowej, na niewielkim wzgórzu nad kościołem, znajduje się cmentarz. Obok cmentarza widać wzniesienie, które jest jakby sztucznie podwyższone. Z oddali bardzo przypomina kurhan. Według lokalnej legendy kopiec przypominający kurhan jest miejscem pochówku dostojnika tatarskiego, który tu rzekomo zakończył swój żywot. Tradycja mówi, że Tatarzy w czapkach przynosili ziemię na budowę kurhanu dla poległego dowódcy, który zginął w 1672 roku podczas walk odbywających się na tym terenie. Pewnego rodzaju dowodem na wzmiankowane wydarzenia jest nazwa potoku przepływającego w pobliżu, który miejscowi nazywali strumieniem tatarskim a cała dolina, w której odbyła się bitwa to Tatarska Dolina.
Pojawiają się jednak podejrzenia, że istnienie kurhanu należy raczej łączyć ze znalezionym w Stefkowej skarbem z okresu wczesnego brązu sprzed 3500 lat. Skarb wydobyto podczas budowy linii kolejowej Budapeszt–Lwów w 1872 roku. Składał się on z kilku ozdób wytworzonych przez rzemieślników kultury otomani. To kolejny dowód na to, że Karpaty były zamieszkiwane jużw XV–XIV wieku p.n.e.
Wieś Stefkowa pod nazwą "Stephkowa Vola" została założona na prawie wołoskim przed rokiem 1489 i należała do prywatnych dóbr rodu Kmitów. Następni właściciele to Stadniccy i Mniszchowie. Wieś zniszczyli Tatarzy w 1526 roku. Po spisie w roku 1816, dokonanym w celu oceny stanu miejscowości po zniszczeniach napoleońskich, wieś liczyła 700 mieszkańców. Do końca 1947 roku wysiedlono większość mieszkańców. Po II wojnie światowej w domach pozostałych po wysiedlonych Ukraińcach zamieszkali osadnicy z różnych stron Małopolski.
